Τι πράγματα είναι αυτά; Τι επίπεδο πολιτισμού είναι δαύτο;

Για ποια εμπιστοσύνη θα μιλούσαμε από εκεί και μετά, ποιος Αναστασιάδης που έβγαινε κι έλεγε ότι «εγγυάται», ποιος Στουρνάρας που βγαίνει να «καθησυχάσει» (βοήθεια ο Βέγγος!) τους Ελληνες καταθέτες, αφού η εμπιστοσύνη θα είχε κλονιστεί ανεπανόρθωτα και μαζί της θα είχε παρασύρει το ίδιο το τραπεζικό σύστημα, που είναι η αρχή του καπιταλισμού; Το ίδιο δεν θα συνέβαινε στην άλλη περίπτωση και με το οικογενειακό σύστημα αφού η οικογένεια είναι το θεμέλιο της κοινωνίας;
Κι όμως, τον υπογράφοντα κάτι άλλο είναι που τον τρόμαξε περισσότερο. Το ότι την επομένη της κυπριακής βόμβας έκανε ο ίδιος μια βόλτα στο Διαδίκτυο και τα σχόλια που διάβασε ήταν άκρως ανατριχιαστικά. «Καλά να πάθουν οι Κύπριοι» έλεγε ο ένας, «να τους δω τώρα αν θα έρχονται να μας κουνιούνται πως πάνε κάθε Σαββατοκύριακο στα μπουζούκια» σχολίαζε ο άλλος, «σιγά τους πολλούς που μαζεύτηκαν έξω από το Προεδρικό Μέγαρο» απαντούσε τρίτος Ελληνάρας, «τώρα θα δείτε, Κύπριοι, πόσα απίδια χωράει ο σάκος»…  Τέτοια.

Πού τη βρίσκουμε τόση κακία, ρε παιδιά; Από πού πηγάζει όλο αυτό το μίσος, όλη αυτή η χαιρεκακία απέναντι σε κάποιον που δοκιμάζεται με τρόπο χειρότερο από αυτόν που δοκιμαζόμαστε οι ίδιοι; Τι πράγματα είναι αυτά; Τι επίπεδο πολιτισμού είναι δαύτο; Ποιοι είναι οι «Κύπριοι» για τους οποίους μιλούν τόσο απαξιωτικά κρυμμένοι πίσω από την ανωνυμία τους οι διάφοροι Κάιν; Διότι περί συνδρόμου Κάιν μιλάμε. Κανονικά. Φαίνεται πως ο πολύς «Σουλειμάν» έχει κάψει «δίσκους» κι έχουμε χάσει την άκρη αλλά και τη μέση της Ιστορίας, ως λαός. Κι αυτή η ανωνυμία του «χρήστη»! «…Αν μισούνται ανάμεσό τους δεν τους πρέπει λευτεριά». Αμ θα το «ειπούν στο στοχασμό τους τα ξένα έθνη, αληθινά», αγαπητά αδέρφια, καρντάσια, Κάιν. Να είμαστε βέβαιοι. Αν δεν το έχουν πει ήδη!