Μας πάνε για σφάξιμο στο πόδι σαν την Κύπρο; Τι μας περιμένει στη γωνία; Πώς μπορεί η Ελλάδα να αντέξει οικονομικά αλλά και ψυχολογικά μια άμεση χρεοκοπία της κυπριακής οικονομίας; Τι τσαμπουκά θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε από δω και πέρα από τον νέο από πολύ βόρεια Κίνδυνο; Κι αν επιβιώσει κούτσα-κούτσα η Μεγαλόνησος παίρνοντας την κάτω βόλτα όπως κι εμείς, πού πάμε όλοι μαζί τελικά; Τι είδους ρόλο μάς επιφυλάσσουν οι νέοι κοσμοκράτορες; Θέλουν, λέει, μικρότερο τραπεζικό τομέα στη Λευκωσία; Κι αν αύριο θελήσουν λιγότερο τουρισμό στην Κρήτη, θα μας κόψουν τις τσάρτερ πτήσεις; Το μεσογειακό ελαιόλαδο θα βγαίνει στο Αμβούργο; Υπάρχει ζήτημα για ΟΛΟ ΤΟΝ ΝΟΤΟ της Ευρώπης ή μήπως έχουν βάλει στο στόχαστρο μόνο εμάς τους ιδιόρρυθμους ανατολικούς Χριστιανούς Ορθόδοξους, μέρα που ’ναι, Παναγιά μου;
Αναμφίβολα υπάρχει μια σειρά απαντήσεων να διαλέξουμε, αλλά έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα θα ’ναι καλύτερα για λόγους ασφαλείας να μη βασίσουμε την πολιτική μας στις πιο αισιόδοξες επιλογές. Από σκούρο μέχρι βαθύ μαύρο μάς βλέπω, αν αύριο μας πουν «απολύσεις ή καταθέσεις» π.χ., που είναι και το πιο εύκολο να υποψιαστείς. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑ ΚΙΝΔΥΝΟ. Κι εδώ και στο νησί. Από εκεί πρέπει να ξεκινάει ο προβληματισμός, μετά τους πανηγυρισμούς και τα μοιρολόγια που εναλλάσσονται ταχύτατα μεταξύ τους. Σήμερα βρισκόμαστε ακόμα μπροστά στη «διαχείριση» του πρώτου «ΟΧΙ» που είπαν οι Κύπριοι, κάνοντάς μας όλους καταρχάς περήφανους. Ομως ταχύτατα αποδείχθηκε ότι το ζήτημα είναι να μείνουμε περήφανοι όρθιοι και όχι ένδοξα πτώματα. Ολα παίζουν τον ρόλο τους. Μην ξεχνάμε ότι και το 1940 όλη η Ευρώπη -πλην Μ. Βρετανίας- θεωρούσε εντελώς άσκοπο να αντισταθεί στην ισοπεδωτική πολεμική ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ μηχανή. Ετσι οι Γερμανοί πέρασαν περπατώντας ακόμη κι από ολόκληρη Γαλλία και λίγο έλειψε να αλλάξουν για πάντα τη μοίρα της ανθρωπότητας. Εντελώς παράλογο έμοιαζε σε πολλούς και το σθεναρό «ΟΧΙ» της ασήμαντης Ελλάδας απέναντι στον Μουσολίνι, που απλώς ήθελε να «διέλθει» από τη χώρα μας. Ετσι γράφτηκε μία από τις πιο μεγάλες σελίδες της Ιστορίας μας. Μέσα απ’ τη στρατιωτική ήττα κερδήθηκε με βαρύτατο κόστος ένας ΗΘΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ που μας έβαλε μετά την τραγωδία στο τραπέζι των νικητών. Χαράχτηκε στα βιβλία με πολύ αίμα η ρήση του Τσόρτσιλ, ότι «εφεξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες»...
Αναμφίβολα υπάρχει μια σειρά απαντήσεων να διαλέξουμε, αλλά έτσι όπως πηγαίνουν τα πράγματα θα ’ναι καλύτερα για λόγους ασφαλείας να μη βασίσουμε την πολιτική μας στις πιο αισιόδοξες επιλογές. Από σκούρο μέχρι βαθύ μαύρο μάς βλέπω, αν αύριο μας πουν «απολύσεις ή καταθέσεις» π.χ., που είναι και το πιο εύκολο να υποψιαστείς. Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΕΓΑ ΚΙΝΔΥΝΟ. Κι εδώ και στο νησί. Από εκεί πρέπει να ξεκινάει ο προβληματισμός, μετά τους πανηγυρισμούς και τα μοιρολόγια που εναλλάσσονται ταχύτατα μεταξύ τους. Σήμερα βρισκόμαστε ακόμα μπροστά στη «διαχείριση» του πρώτου «ΟΧΙ» που είπαν οι Κύπριοι, κάνοντάς μας όλους καταρχάς περήφανους. Ομως ταχύτατα αποδείχθηκε ότι το ζήτημα είναι να μείνουμε περήφανοι όρθιοι και όχι ένδοξα πτώματα. Ολα παίζουν τον ρόλο τους. Μην ξεχνάμε ότι και το 1940 όλη η Ευρώπη -πλην Μ. Βρετανίας- θεωρούσε εντελώς άσκοπο να αντισταθεί στην ισοπεδωτική πολεμική ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ μηχανή. Ετσι οι Γερμανοί πέρασαν περπατώντας ακόμη κι από ολόκληρη Γαλλία και λίγο έλειψε να αλλάξουν για πάντα τη μοίρα της ανθρωπότητας. Εντελώς παράλογο έμοιαζε σε πολλούς και το σθεναρό «ΟΧΙ» της ασήμαντης Ελλάδας απέναντι στον Μουσολίνι, που απλώς ήθελε να «διέλθει» από τη χώρα μας. Ετσι γράφτηκε μία από τις πιο μεγάλες σελίδες της Ιστορίας μας. Μέσα απ’ τη στρατιωτική ήττα κερδήθηκε με βαρύτατο κόστος ένας ΗΘΙΚΟΣ ΘΡΙΑΜΒΟΣ που μας έβαλε μετά την τραγωδία στο τραπέζι των νικητών. Χαράχτηκε στα βιβλία με πολύ αίμα η ρήση του Τσόρτσιλ, ότι «εφεξής θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Ελληνες»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου