Αν παίρνουμε ένα μάθημα ζωής από τη φρικτή κρίση που μας έχει γονατίσει είναι πως ήρθε η ώρα να δούμε κατάματα την αλήθεια, αντιμετωπίζοντας όλες τις μαγικές εικόνες που εφηύραμε ως άλλοθι. Γιατί αρκετά ήταν τα ψέματα που ακούσαμε από το 1981, από τους τα πάντα υποσχόμενους, ενώ στην πραγματικότητα προσθέτονταν νέα δάνεια επί παλαιών ανεξόφλητων, εντέλει ασήκωτα για τους ώμους της χώρας. Απάλευτο στάθηκε το μοντέλο μιας αγωγής ανέμελης χωρίς αντίκρισμα δουλειάς στο πλαίσιο ενός «συμβολαίου αμοιβαίου βολέματος», ανάμεσα στους κομματικούς παράγοντες και στους ψηφοφόρους. Αρκετή ήταν η δημαγωγία που παίχτηκε με τις βαριές αλλά ανέξοδες υποσχέσεις -κορυφαία εκείνη: «Λεφτά υπάρχουν»- για την υφαρπαγή της ψήφου στον πρωταθλητισμό της δημαγωγίας που επιδόθηκαν πολιτικοί ασυνείδητοι.
Ετσι, πρόθυμα αποδεχθήκαμε να επιβιώνουμε με τις κάθε είδους επιδοτήσεις που μας δόθηκαν από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντί να εκσυγχρονίσουμε τις δομές της χώρας, να ανασυγκροτήσουμε την παραγωγή, να αναπτύξουμε τις άπειρες δυνατότητες του ευλογημένου τόπου, εμείς τις σκορπίσαμε στους πέντε ανέμους, βγάζοντας τη γλώσσα μας στους κουτόφραγκους. Αφήσαμε να μαραζώσει ο πρωτογενής τομέας, κάνοντας κάθε καλύβα room to let και φέρνοντας λεμόνια από την Αργεντινή, κρεμμύδια από την Τουρκία, πατάτες από την Κύπρο, ακτινίδια από την Αυστραλία, πορτοκάλια από τη Χάιφα, κρέας από τη Γαλλία και την Αγγλία, λαχανικά και ντομάτες από το Βέλγιο, ώσπου έγιναν τα χωράφια μας πετρότοποι…
Αν θέλουμε να μην έχουμε κάθε χειμώνα τους αγρότες να πιάνουν τα μετερίζια στις εθνικές οδούς και τους νέους στους σταθμούς και τα αεροδρόμια της ξενιτιάς, τότε ας μιλήσουμε για μια συνολική αναπτυξιακή μεταρρύθμιση. Η συστηματική και καλά σχεδιασμένη επιστροφή στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή θα δώσει ζωή στην περιφέρεια που τώρα μαραζώνει. Είναι ανάγκη το κράτος να βοηθήσει να «γεννηθούν» οι νέοι αγρότες -επιχειρηματίες ταυτόχρονα-, αφού το μέλλον της χώρας είναι συνυφασμένο με την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.
Ετσι, πρόθυμα αποδεχθήκαμε να επιβιώνουμε με τις κάθε είδους επιδοτήσεις που μας δόθηκαν από τα ταμεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντί να εκσυγχρονίσουμε τις δομές της χώρας, να ανασυγκροτήσουμε την παραγωγή, να αναπτύξουμε τις άπειρες δυνατότητες του ευλογημένου τόπου, εμείς τις σκορπίσαμε στους πέντε ανέμους, βγάζοντας τη γλώσσα μας στους κουτόφραγκους. Αφήσαμε να μαραζώσει ο πρωτογενής τομέας, κάνοντας κάθε καλύβα room to let και φέρνοντας λεμόνια από την Αργεντινή, κρεμμύδια από την Τουρκία, πατάτες από την Κύπρο, ακτινίδια από την Αυστραλία, πορτοκάλια από τη Χάιφα, κρέας από τη Γαλλία και την Αγγλία, λαχανικά και ντομάτες από το Βέλγιο, ώσπου έγιναν τα χωράφια μας πετρότοποι…
Αν θέλουμε να μην έχουμε κάθε χειμώνα τους αγρότες να πιάνουν τα μετερίζια στις εθνικές οδούς και τους νέους στους σταθμούς και τα αεροδρόμια της ξενιτιάς, τότε ας μιλήσουμε για μια συνολική αναπτυξιακή μεταρρύθμιση. Η συστηματική και καλά σχεδιασμένη επιστροφή στην αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή θα δώσει ζωή στην περιφέρεια που τώρα μαραζώνει. Είναι ανάγκη το κράτος να βοηθήσει να «γεννηθούν» οι νέοι αγρότες -επιχειρηματίες ταυτόχρονα-, αφού το μέλλον της χώρας είναι συνυφασμένο με την αγροτική και κτηνοτροφική παραγωγή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου