Μακάρι έστω και τώρα να πρυτανεύσει η λογική.

Αυτόκλητοι «σωτήρες» της κοινωνίας οι συνδικαλιστές των αστικών συγκοινωνιών, ουσιαστικά επιχειρούν να δοκιμάσουν τα όρια αντοχής και συνοχής της κυβέρνησης, χωρίς να διστάζουν να παίξουν με την ίδια τη σταθερότητα της χώρας.

Συνδικαλιστές εκλεγμένοι συνήθως από κομματικά ελεγχόμενες μειοψηφίες, αφού συμμετείχαν στο πάρτι που οδήγησε τις δημόσιες επιχειρήσεις στα πρόθυρα χρεοκοπίας και στην απαξίωση της περιουσίας του ελληνικού λαού, θέλουν όχι απλώς να διατηρήσουν τα προνόμιά τους, αλλά επιδιώκουν κάτι περισσότερο: να πλαστογραφήσουν τη λαϊκή εντολή και να αναλάβουν οι ίδιοι, άλλοτε Σταματόπουλοι άλλοτε Φωτόπουλοι, να επιβάλουν επαναστατικώ δικαίω τον δικό τους νόμο.

Οι δηλώσεις του συνδικαλιστή του μετρό περί «χούντας» προσβάλλουν την κοινωνία και όχι μόνο τις χιλιάδες πολιτών που ψήφισαν τα κόμματα που συγκροτούν τη συγκυβέρνηση. Γιατί λίγο-πολύ η δημοκρατία για τους κυρίους αυτούς ταυτίζεται αποκλειστικά με τη διασφάλιση των δικών τους προνομίων. Γιατί «χούντα» είναι η απόπειρα εκβιαστικής και βίαιης επιβολής μιας ανεύθυνης μειοψηφίας στη βούληση της πλειοψηφίας.

Με όμηρο την κοινωνία επιχειρούν να αποσπάσουν τα λύτρα που τόσα χρόνια εξασφάλιζαν εύκολα με τέτοιου είδους εκβιασμούς. Είναι κάτι που πρέπει να τελειώνει. Μακάρι έστω και τώρα να πρυτανεύσει η λογική. Γιατί σε μια τέτοια ακραία αναμέτρηση, την οποία επέλεξαν οι συνδικαλιστές, ένα είναι σίγουρο: ο χαμένος δεν μπορεί να είναι η Πολιτεία...