Τα πάντα θυσία στον βωμό των εντυπώσεων.

Την ώρα που η χώρα διαλύεται και η κοινωνία ζει το δράμα της, οι αντιπρόσωποι του έθνους δεν μπορούσαν να συνεννοηθούν ούτε για τα αυτονόητα.

Οι ευθύνες δεν επιμερίζονται αναλογικώς αλλά έχουν συγκεκριμένο ονοματεπώνυμο. Οι νέου τύπου «αρχάγγελοι» της κάθαρσης, από τον ΣΥΡΙΖΑ έως τη Χρυσή Αυγή και τους... φλεγόμενους Ελληνες, ανακάτευαν στον λόγο τους πλίνθους και κεράμους ατάκτως ερριμμένους, με μόνο στόχο τη στιγμιαία εντύπωση, αδιαφορώντας για την ουσία. Εφθασαν μάλιστα στο σημείο -βουλευτές γαρ- να μην αντιλαμβάνονται ούτε πώς πρέπει να ψηφίσουν! Οσοι έζησαν από κοντά το δίωρο της διακοπής πριν από την ψηφοφορία, τραβούσαν τα μαλλιά τους από την αδυναμία και την απροθυμία στοιχειώδους συνεννόησης.

Τα πάντα θυσία στον βωμό των εντυπώσεων. Το σύμπλεγμα μιας παρέας στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ να εκδικηθούν αναδρομικώς και αθροιστικώς το ΠΑΣΟΚ για όσα θεωρούν ότι τους στέρησε τα χρόνια της παντοδυναμίας του, τους οδηγεί σε ένα ιδιότυπο ανιστόρητο ξεκαθάρισμα λογαριασμών, την ώρα που ο τόπος έχει ανάγκη από σταθερότητα ή έστω ομαλό πολιτικό βίο. Ο παραλογισμός, που βαφτίζεται πολιτική και εν τέλει η τακτική πανεπιστημιακού αμφιθεάτρου έχουν μετατρέψει το πολιτικό παιχνίδι σε τραγέλαφο. Οι πολίτες οργισμένοι αλλά όχι αδιάφοροι προφανώς κρίνουν τους πάντες και, απαιτητικοί όσο ποτέ άλλοτε, διεκδικούν με αξιώσεις λύσεις για τα προβλήματά τους και δεν «αγοράζουν ό,τι πωλείται» με την ευκολία που νομίζουν οι κήρυκες του λαϊκισμού.