Τι ακριβώς μπορούν να προσφέρουν τα παραδείγματα αυτών των χωρών στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ;

Είναι προφανές ότι αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα για πολιτικό που εκ των πραγμάτων θεωρείται εν δυνάμει πρωθυπουργός. Από όποια πλευρά και αν το δει κανείς, καμιά πολιτική που ασκήθηκε σε χώρα της Νότιας Αμερικής δεν μπορεί να θεωρηθεί μοντέλο για την Ελλάδα.

Ακόμη και στις χειρότερες στιγμές της είναι απείρως καλύτερη. Δεν το δείχνουν μόνο τα στατιστικά στοιχεία, η ιδιότητα του μέλους της Ευρωπαϊκής Ενωσης κ.λπ. Προκύπτει και διά γυμνού οφθαλμού. Δεν θα θέλαμε να ξέρουμε πώς ζει η μεγάλη πλειοψηφία του πληθυσμού σε αυτές τις χώρες.

 Η επίσημη αναγόρευση αυτής της περιοχής του πλανήτη σε αναπτυξιακό πρότυπο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης περιέχει στοιχεία αυτοκαταστροφής. Είναι τόσο κραυγαλέα η αντίφαση: ένας πολιτικός από την Ευρωπαϊκή Ενωση να κάνει τον χρυσοθήρα ιδεών για την οικονομία της χώρας του στη Λατινική Αμερική.

Τι ακριβώς μπορούν να προσφέρουν τα παραδείγματα αυτών των χωρών στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ; Το παρελθόν τους, τα οικονομικά χαρακτηριστικά τους ή τις κοινωνικές ανισότητες; Ενδεχομένως υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που κάνουν το καλύτερο δυνατό για τους πληθυσμούς τους και έχουν επιτύχει άλματα, όπως ο Λούλα. Αλλά αυτό απέχει έτη φωτός από τα ελληνικά και πολύ περισσότερο από το ευρωπαϊκά κεκτημένα.

Πώς του ήλθε του χριστιανού να οργανώσει μια λάτιν αποστολή πολιτικής ενημέρωσης; Σαν το παλιό ΠΑΣΟΚ που προσπαθούσε να εμπνευσθεί από τον Ντανιέλ Ορτέγα και τη Νικαράγουα. Πώς γίνεται να βρει το μυστικό της εξόδου από την κρίση, εκεί όπου η κατάσταση για μεγάλους όγκους της κοινωνίας είναι εφιαλτική ακόμη και χωρίς κρίση;

Τελικά, ο Αλέξης τείνει να γίνει για τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ό,τι έλεγε η Γκόλντα Μεΐρ πως ήταν ο Μωυσής για του Εβραίους: «Μας τριγύριζε σαράντα χρόνια στην έρημο και τελικά μας πήγε στο μόνο μέρος της Μέσης Ανατολής όπου δεν υπάρχει πετρέλαιο».