Εκείνο που ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να μην αντιλαμβάνεται είναι ότι το ανώτατο στάδιο του λαϊκισμού είναι η γελοιότητα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε ν' αποκαταστήσει τους μισθούς και τις συντάξεις στα προ του μνημονίου επίπεδά τους. Την έχει ξαναδιαπράξει την αστειότητα. Που είναι ασύγκριτα μεγαλύτερων διαστάσεων απ' όσο εκ πρώτης όψεως δείχνει. Γιατί το πρόβλημα δεν είναι μόνο πού θα βρει τα χρήματα ο Τσίπρας για να τηρήσει την υπόσχεσή του. Είναι πολύ ευρύτερο.

Για παράδειγμα, με τον ιδιωτικό τομέα τι θα γίνει; Υποθέτω ότι οι υποσχέσεις του αφορούν και τους εργαζόμενους σ' αυτόν. Θα υποχρεώσει και τους επιχειρηματίες ν' ακυρώσουν τις μισθολογικές περικοπές που έχουν κάνει από το 2010 και μετά; Και με τις επιχειρήσεις που έκλεισαν και τις στρατιές των ανέργων που δημιουργήθηκαν, τι θα κάνει; Θα υποχρεωθούν διά νόμου να... ξανανοίξουν και να εφαρμόσουν τα μισθολόγια που ίσχυαν τότε;

Δυστυχώς, εκείνο που ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να μην αντιλαμβάνεται είναι ότι το ανώτατο στάδιο του λαϊκισμού είναι η γελοιότητα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν κινήθηκε στα όριά της αλλά εισέβαλε ασυγκράτητος στα χωράφια της. Ενσυνείδητα προφανώς και αναπαράγοντας έτσι κάποιες από τις θλιβερότερες πολιτικάντικες πρακτικές που υποτίθεται ότι καταδικάζει και καταγγέλλει.

Εντέλει, εκείνο που ο Τσίπρας και όσοι τον περιβάλλουν κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν είναι ότι οι εποχές που ζούμε δεν αντέχουν τέτοιες αμετροέπειες. Τα εισοδήματα δεν αποκαθίστανται με νόμους, η ανεργία δεν περιορίζεται με προεδρικά διατάγματα και η ανάπτυξη δεν επιτυγχάνεται με επιθέσεις και απειλές εναντίον υποψήφιων επενδυτών. Και ας μην ξεχνάνε στην Κουμουνδούρου ότι ο ελληνικός λαός γνωρίζει πια πως τα όσα βιώνει είναι αποτέλεσμα ανεύθυνων συμπεριφορών και πρακτικών.