Αυτή είναι η Ελλάδα της Αλλαγής, του Εκσυγχρονισμού, της Επανίδρυσης του Κράτους και του Σοσιαλισμού (προς εκτόπιση της βαρβαρότητας!)..
Ποιος δεν το ξέρει, τάχα; Με τα γκεσέμια τους φανάτιζαν τα πλήθη, εξαγόραζαν τους «δύστροπους», έστηναν κάλπες, έβγαιναν πανίσχυροι (με τη βοήθεια και των εκλογικών νόμων), έπαιρναν ως λάφυρο το κράτος και τη δημόσια περιουσία (παλιότερα αποτελούσε το 70% της οικονομίας) και, ως Μονάρχες, έκαναν ό,τι κατέβαινε στα κεφάλια τους.
Μερεμέτια συνήθως, για το καλό του τόπου. Και εγκλήματα, συνήθως, για καταστροφή του Λαού και κάθε προοπτικής του.
Εθνικό σχέδιο για εκσυγχρονισμό της Διοίκησης, της Οικονομίας και της Κοινωνίας δεν υπήρξε ποτέ. Οπως δεν υπήρξε ποτέ (από το 2009 μέχρι σήμερα) και εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση. Από κανένα, μάλιστα, κόμμα.
Κάποια «προγράμματα» (άδεια πουκάμισα) και πέραν τούτου ουδέν.
Η έλλειψη πείρας, υποδομών και κουλτούρας γενικότερων σχεδιασμών φάνηκε αυτές τις μέρες, κατά τις οποίες οι εκπρόσωποι τριών κομμάτων προσπαθούν να εκπονήσουν (όχι «εθνικό σχέδιο» φυσικά, αλλά) μια απλή πυξίδα πλεύσης ανάμεσα στα 5 ή 6 ή 7 σημεία για τα οποία υπήρξε σύμπτωση απόψεων.
Και δεινοπαθούν!
Διότι, στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης, στη μεν Βουλή και στα ΜΜΕ οι συζητήσεις ποτέ δεν υπήρξαν διάλογοι, αλλά παράλληλοι μονόλογοι, και ποτέ το πολιτικό σύστημα δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καθίσει γύρω από ένα τραπέζι και να διαβουλευθεί πάνω στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας, να αναζητήσει τους κοινούς στόχους και να καταλήξει σε κοινές πρακτικές προς επίτευξή τους.
Από αυτή την άποψη, η Επιτροπή που συγκρότησαν τα τρία κόμματα προς προγραμματική σύγκλισή τους είναι μια ιστορική Επιτροπή. Και τα μέλη της (Χρ. Λαζαρίδης, Β. Μεϊμαράκης για τη Ν.Δ., Κ. Σκανδαλίδης για το ΠΑΣΟΚ και Δ. Χατζησωκράτης για τη ΔΗΜΑΡ) θα αναφέρονται ως τα πρώτα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα που εργάστηκαν πάνω σε υπερκομματικά σχέδια.
Είναι καιρός, άρα, η ίδια Επιτροπή, εμπλουτισμένη και με ειδικούς, να εκπονήσει, επιτέλους, ένα εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση, όχι μόνο επειδή ο τόπος έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις στην Οικονομία, τη Διοίκηση και την Κοινωνία, αλλά και διότι οι λέξεις Μνημόνια, Δανειακές Συμβάσεις κ.λπ., είναι φορτισμένες αρνητικά και προκλητικές για τον μέσο πολίτη!
Ποιος δεν το ξέρει, τάχα; Με τα γκεσέμια τους φανάτιζαν τα πλήθη, εξαγόραζαν τους «δύστροπους», έστηναν κάλπες, έβγαιναν πανίσχυροι (με τη βοήθεια και των εκλογικών νόμων), έπαιρναν ως λάφυρο το κράτος και τη δημόσια περιουσία (παλιότερα αποτελούσε το 70% της οικονομίας) και, ως Μονάρχες, έκαναν ό,τι κατέβαινε στα κεφάλια τους.
Μερεμέτια συνήθως, για το καλό του τόπου. Και εγκλήματα, συνήθως, για καταστροφή του Λαού και κάθε προοπτικής του.
Εθνικό σχέδιο για εκσυγχρονισμό της Διοίκησης, της Οικονομίας και της Κοινωνίας δεν υπήρξε ποτέ. Οπως δεν υπήρξε ποτέ (από το 2009 μέχρι σήμερα) και εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση. Από κανένα, μάλιστα, κόμμα.
Κάποια «προγράμματα» (άδεια πουκάμισα) και πέραν τούτου ουδέν.
Η έλλειψη πείρας, υποδομών και κουλτούρας γενικότερων σχεδιασμών φάνηκε αυτές τις μέρες, κατά τις οποίες οι εκπρόσωποι τριών κομμάτων προσπαθούν να εκπονήσουν (όχι «εθνικό σχέδιο» φυσικά, αλλά) μια απλή πυξίδα πλεύσης ανάμεσα στα 5 ή 6 ή 7 σημεία για τα οποία υπήρξε σύμπτωση απόψεων.
Και δεινοπαθούν!
Διότι, στα 38 χρόνια της Μεταπολίτευσης, στη μεν Βουλή και στα ΜΜΕ οι συζητήσεις ποτέ δεν υπήρξαν διάλογοι, αλλά παράλληλοι μονόλογοι, και ποτέ το πολιτικό σύστημα δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να καθίσει γύρω από ένα τραπέζι και να διαβουλευθεί πάνω στα κρίσιμα προβλήματα της χώρας, να αναζητήσει τους κοινούς στόχους και να καταλήξει σε κοινές πρακτικές προς επίτευξή τους.
Από αυτή την άποψη, η Επιτροπή που συγκρότησαν τα τρία κόμματα προς προγραμματική σύγκλισή τους είναι μια ιστορική Επιτροπή. Και τα μέλη της (Χρ. Λαζαρίδης, Β. Μεϊμαράκης για τη Ν.Δ., Κ. Σκανδαλίδης για το ΠΑΣΟΚ και Δ. Χατζησωκράτης για τη ΔΗΜΑΡ) θα αναφέρονται ως τα πρώτα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα που εργάστηκαν πάνω σε υπερκομματικά σχέδια.
Είναι καιρός, άρα, η ίδια Επιτροπή, εμπλουτισμένη και με ειδικούς, να εκπονήσει, επιτέλους, ένα εθνικό σχέδιο ανάκαμψης και εξόδου από την κρίση, όχι μόνο επειδή ο τόπος έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις στην Οικονομία, τη Διοίκηση και την Κοινωνία, αλλά και διότι οι λέξεις Μνημόνια, Δανειακές Συμβάσεις κ.λπ., είναι φορτισμένες αρνητικά και προκλητικές για τον μέσο πολίτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου