Δεν του φτάνουν τα έως τώρα γιούχα και τα ποσοστά της λαϊκής οργής;

Ο πρωθυπουργος όλο και περισσότερο τελευταία ακολουθεί τακτική απελπισμένου. Δεν προκαλεί τη λογική, αλλά και τη μνήμη μας. Ετσι δηλώνει: «Είμαστε μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση» (όντως) και «θα τιμήσουμε στο έπακρο την εντολή που μας έδωσαν οι Ελληνες πολίτες». Δεν χρειάζεται συνέπεια «στο έπακρο», ομιλούμε για απλή ανταπόκριση στις προεκλογικές δεσμεύσεις.
Τι χρειάζεται η υπερβολή της διαβεβαίωσης; Προφανώς, καταφανώς επειδή δύο χρόνια τώρα σχεδόν, υπάρχει απόκλιση, παρέκκλιση, ασυνέπεια. Λες; Κάθε άλλο απαντά ο πρωθυπουργός: «Το ΠΑΣΟΚ γυρίσε στις αρχές και τις αξίες του»(!) και συμπληρώνει στρεψόδικα: «Ποτέ δεν ήταν αξία ενα ρουσφέτι στο Δημόσιο. Ποτέ δεν ήταν αξία η ανισότητα στη μισθοδοσία ή στη σύνταξη».
Ολόκληρη η περίοδος 1981-2004 ήταν πλήρης ρουσφετολογίας, όπως το έχουν ομολογήσειόλοι οι παράγοντες του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία χρόνια. Η μόνη αξία τους επί δεκαετίες.
* Οσο για την ανισότητα στη μισθοδοσία και τη σύνταξη, πράγματι δεν αποτελεί κοινωνική - ιδεολογική αξία, αλλά είναι επαίσχυντο εάν αυτή η ανισότητα «θεραπεύεται» με ισότητα προς τα κάτω, με περικοπές μισθών και συντάξεων, επιδομάτων, υπερωριών και δώρων. Και η φαύλη ανισότητα (γιατί αυτή εννοεί ο πρωθυπουργός, χωρίς να εξετάζει ποιος τη θέσπισε ή την εξέθρεψε) και άδικη εξίωση προς τα κάτω είναι εξίσου κατακριτέες.
* Παίζοντας με τη μνήμη των Ελλήνων και την αλήθεια, ο πρωθυπουργός θέλοντας να υπογραμμίσει την αγάπη του για το αξίωμά του τονίζει: «Αν δεν κάνω λάθος, κάποιοι στοιχημάτιζαν ότι θα είχα ήδη φύγει, εδώ και μήνες, για να γίνω γενικός γραμματέας του ΟΗΕ».
Ουδέποτε υπήρξε τέτοια πιθανότητα, όπως είχα γράψει και αναλύσει, ουδέποτε συζητήθηκε σοβαρά υποψηφιότητα του Γ. Παπανδρέου και αυτοί, που δήθεν στοιχημάτιζαν, ήταν κάποιες γραφίδες του τωρινού οικοσυστήματος Μαξίμου, καντηλανάφτες τέτοιων «ειδήσεων».
* Πάντως, είναι περίεργο πως ένας πρωθυπουργός που έχει διορίσει απευθείας υπουργούς κολλητούς του, με μηδέν πολιτική – διοικητική εμπειρία και προσφορά να διαβεβαιώνει ότι «την ψυχή μας τη χάσαμε κάθε φορά που ταυτιστήκαμε με την εξουσία, με τις καρέκλες». Και ότι τώρα δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, αλλά υπηρετείται το συμφέρον του λαού και του τόπου. Δεν του φτάνουν τα έως τώρα γιούχα και τα ποσοστά της λαϊκής οργής;