Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει πει:

Είπε: «Τα ελληνικά δημοσιονομικά βρίσκονται στον δρόμο της βελτίωσης και οι δομικές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία προχωρούν».
Στην πραγματικότητα θα έπρεπε να έχει πει: «Τα ελληνικά δημοσιονομικά έχουν μπει στο σπιράλ του θανάτου, οι περικοπές που κάνετε γιγαντώνουν την ύφεση κι έτσι θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε να σας πίνουμε το αίμα στο διηνεκές».
Τέλος, ο Γερμανός Υμπερτραπεζίτης ευχήθηκε: «Σας ευχόμαστε να παραμείνετε σταθερός στην πορεία σας προς το συμφέρον της χώρας σας και της Ευρώπης», δηλαδή «να παραμείνετε σταθερός στα δάνεια, στις αγορές όπλων και στην εκτέλεση των εντολών που λαμβάνετε απ' το Διευθυντήριό μας στις Βρυξέλλες».
Αλλά, αν ο πολιτικός εγγονός του Βίσμαρκ υπήρξε Ευρωπαίος εν σχέσει με το πρωτόκολλο των ευφημισμών, ο δικός μας πολιτικός εγγονός του Τρικούπη υπήρξε τελείως φτωχοβαλκάνιος στην αντιφώνησή του
τονίζοντας ότι «φτιάχνουμε μια νέα Ελλάδα» (με ξεφτιλισμένους συνταξιούχους, τρομοκρατημένους δημοσίους υπαλλήλους και ραγιάδες εργαζόμενους) ενώ δεν δίστασε
να αφιερώσει το βραβείο του στο... ελληνικό έθνος, δηλαδή στους συμπατριώτες του που μακελεύει...
Πλην όμως εκεί που ο γιος του Ανδρέα ξεπέρασε τον εαυτόν του (και ως προς τη δημαγωγία και τον πατέρα του), ήταν όταν είπε επί λέξει τα εξής: «Εάν κάποιος πίστευε τα όσα μετέδιδαν πριν από λίγο καιρό αρκετά ΜΜΕ, η Ελλάδα θα ήταν μια χώρα τεμπέληδων». Μα
αυτό ακριβώς φώναζε ο ίδιος έχοντας πάρει σβάρνα τα μεϊντάνια του ντουνιά κραυγάζοντας για τη διαφθορά μας και την τεμπελιά μας!
Αθεόφοβος;
Οχι! Θεομπαίχτης!
Απ' την άλλη, χρόνια τώρα λέμε και γράφουμε ότι παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα (τα κλισέ και τα στερεότυπα), οι «Ελληνες δουλεύουν πιο πολύ απ' όλους στην Ευρώπη».
Ε, αυτό ακριβώς παραδέχθηκε οψίμως, μόλις προχθές και ο κ. Παπανδρέου, κλείνοντας την αντιφώνησή του.
Δεν παίζεται!