Διαπιστώστε, παρακαλώ μόνοι σας, πόσες πινακίδες τύπου «επιδιορθώσεις ρούχων ή υποδημάτων» δηλαδή πόσοι τσαγκάρηδες και ράφτες αρσενικού ή θηλυκού γένους ξεπρόβαλαν στη δική σας γειτονιά.

Μετά μετρήστε πόσες καφετέριες και μπαράκια ξεφυτρώνουν από το πουθενά καθημερινά, εκεί όπου από το πρωί μέχρι το βράδυ οι νέοι μας, σκοτώνοντας την ανία και κουβεντιάζοντας τα χωρίς αντίκρισμα στην αγορά εργασίας πτυχία τους πίνουν…φραπέ…

Βουλιάζουμε με γοργούς ρυθμούς σε μεγέθη απίστευτα στην ανέχεια, καλπάζει η ανεργία – όσο και αν την ωραιοποιούν την εικόνα, καλοπροαίρετα θέλω να πιστεύω, οι εκάστοτε υπεύθυνοι του Υπουργείου Εργασίας και των διαφόρων θεσμικών του οργάνων και οργανισμών – στους νέους με πτυχία, στους νέους και τις νέες χωρίς πτυχία, στις δραματικές ηλικίες εκείνων που δεν πρόλαβαν και δεν θα προλάβουν την συγκομιδή των απαραίτητων για συνταξιοδότηση ενσήμων…

Μας τύλιξε ένα απίστευτο συμβολικό «σάβανο» της οικονομικής ανασφάλειας και απραξίας που επιβεβαιώνει τη δραματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας γιγαντώνοντας τελικά την απελπισία και την απόγνωση και μαζί την προσέλευση σε πανελλαδική κλίμακα στα δωρεάν συσσίτια Δήμων και Εκκλησιών!…

Μετρήστε απόψε πόσοι συνάνθρωποί μας «ψάχνουν» στους δημοτικούς κάδους απορριμμάτων μόλις σκοτεινιάσει και πόσοι «κοιμούνται» στα παγκάκια των δημοτικών πάρκων.

Τι να πούμε καθώς έρχονται Φθινόπωρο και Χειμώνας;
Παναγιά μου, μη χειρότερα;…