Η Ελλάδα της χρεοκοπίας, της απόγνωσης, της υποτίμησης, της εξόδου. Ψάχνει τον Μωυσή της. Δεν θα έρθει. Σε συνθήκες πανικού δεν φτιάχνεις κράτος και κοινωνική συγκρότηση. Χρειάζεσαι ένα θετικό ή πολύ αρνητικό ορόσημο. Τα πρώτα τα χάσαμε. Το στοίχημά μας είναι στο δεύτερο. Υπάρχει μια αρχή, μάλλον κομμουνιστική, αλλά ενδιαφέρουσα. Εδώ που φθάσαμε, δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα περισσότερο από τις αλυσίδες μας. Οσο περνούν οι εβδομάδες η κατάστασή μας θα γίνεται όλο και πιο αντιληπτή. Μέχρι την Εξέγερση.Απέναντι στον πολιτικό κύκλο της Μεταπολίτευσης, το ΔΝΤ, την Ευρώπη των δημοσιονομιστών και της γραφειοκρατίας. Πολλοί θα χαρακτηρίσουν, ως συνήθως, την εξέγερση ορόσημο. Το στοίχημα όμως είναι αλλού. Σε αυτό που θα συμβεί, σε αυτούς που θα αναλάβουν, στη συλλογική αυτοδέσμευση για την εθνική αναγέννηση, στην κοινωνική ενσυνείδηση της επόμενη μέρας από την Εξέγερση. Είτε θα πετύχουμε και θα πάρουμε την πατρίδα μας πίσω, είτε θα χαθούμε για αιώνες στις πατρίδες των άλλων και των υπερκρατικών διεθνών οργανισμών, τις νέες αυτοκρατορίες.Εκατόν ενενήντα χρόνια μετά την Εθνική Επανάσταση, που σηματοδότησε την εξέγερση των Λαών, των Φυλών και των Εθνών, απέναντι στις αυτοκρατορίες της Φεουδαρχίας και της Αποικιοκρατίας, θα δείξουμε ιστορικά αν είμαστε θύματα ή θύτες των Κοτζαμπάσηδων, των Δωσίλογων και της Κλεπτοκρατίας των κρατικών προμηθευτών. Οφείλουμε να το γνωρίζουμε καλύτερα απ' όλους τους άλλους, γιατί είναι γραμμένο στην Ιστορία μας. Τα Εθνη για να έχουν Κράτη θα πρέπει να τα αξίζουν και να αγωνίζονται γι' αυτά