Δίχως αυτονόητα πολιτική νομιμοποίηση δεν συστήνεται. Και δίχως αυτά ο λαός δεν χειραγωγείται. Η διαχείριση και όχι απλώς ή παραγωγή των αυτονόητων χαρακτηρίζει την διάσταση και το επίπεδο του λαϊκισμού.
Οι άνθρωποι που δομούν τον συνθηματικό λόγο του Γιώργου, διαπράττουν ένα τρομερό ολίσθημα που βραχυκυκλώνει σχεδόν καθημερινά τον μηχανισμό, αποκαλύπτοντας τον λαϊκισμό που τον συνέχει. Εισαγάγουν στον αφοριστικό πολιτικό λόγο του Γιώργου στοιχεία δηλωτικά της μορφής της προπαγάνδας που ακολουθείται με αποτέλεσμα να «εκθέτουν» τον μηχανισμό ανάπτυξης και διάχυσής της. Τα αυτονόητα τα δομείς, δεν τα εκφράζεις ως τέτοια. Δεν λες ποτέ ότι πολιτεύεσαι στη βάση των αυτονόητων, διότι τότε είσαι ανόητος. Τα αυτονόητα διαμορφώνονται ως σχετικά σταθερά νοήματα, που προδηλώνουν συγκεκριμένη στάση και συμπεριφορά του πολίτη, αποκλειστικά από τον μηχανισμό προπαγάνδας, μέσω της σχέσης σημαίνοντος-σημαινομένου και όχι από το κύριο στοιχείο της προπαγάνδας, που είναι ο πρωθυπουργός στην περίπτωσή μας.
Οι ξένοι σύμβουλοι του Γιώργου, μη γνωρίζοντας ακριβώς πώς «διακονείται» ο λαϊκισμός στη χώρα μας, επιχειρούν να εμφανίσουν τον έλληνα πρωθυπουργό ως πολιτική προσωπικότητα που υπερβαίνει την λαϊκιστική ρητορεία, με μέτρα που έρχονται να απαντήσουν στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας. Προσπαθούν, δηλαδή, να τον εμφανίσουν ως πραγματιστή πολιτικό, οδηγώντας τον, όμως, διαρκώς να αντιφάσκει με τον ίδιο του τον εαυτό. Αν άφηναν τον μηχανισμό να κάνει αυτός αποκλειστικά την συγκεκριμένη…δουλειά, το αποτέλεσμα δεν θα γελοιοποιούσε τον ίδιο, σε αυτόν τουλάχιστον τον βαθμό. Σήμερα η προβολή των αυτονόητων από τον άνθρωπο που πριν λίγους μήνες έμπρακτα αμφισβητούσε αυτά τα νεοφιλελεύθερα αυτονόητα που φτωχοποιούν την ελληνική κοινωνία, οδηγώντας σε ένα ανατροφοδοτούμενο οικονομικό κύκλο ύφεσης, με χαρακτηριστικά μάλιστα στασιμοπληθωρισμού σε ζώνη σκληρού νομίσματος, ενισχύουν αντί να διασκεδάζουν το λαϊκιστικό προφίλ του ανδρός.
Ο μηχανισμός της προπαγάνδας, βλέποντας να τον υπερβαίνει ο φουριόζικος δήθεν ανατρεπτικός λόγος του Γιώργου και μη έχοντας στην διάθεσή του επαρκή χρόνο για να συγκροτήσει μια στοιχειωδώς συνεκτική βάση βεβαιοτήτων μέσω της λαϊκιστικής (απλοϊκής) αναπαράστασης συμβάντων που εμφανίζονται ως αναπόφευκτα γεγονότα…τρέχει πίσω από τα λόγια του, δημιουργώντας μια τεράστια επικοινωνιακή φούσκα, η οποία είναι βέβαιο ότι δεν μπορεί να παραμείνει για πολύ στο κοινωνικό έδαφος.