Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
Σήμερα βαδίζουμε ολοταχώς προς μια νέα επίσημη πτώχευση. Κι αυτό γιατί φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση της χώρας, όπως έγινε και σε ανάλογες εποχές παλιότερα, να αμφισβητήσει την εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές και τις διεθνείς αγορές. Φαίνεται αδιανόητο στην κυβέρνηση να προτάξει το συμφέρον της χώρας και του λαού της, έναντι των συμφερόντων των αγορών, των τραπεζών και των ισχυρών της ΕΕ. Κι έτσι όλοι μαζί έχουν δρομολογήσει για τη χώρα μια ακόμη καταστροφική πτώχευση. Το βασικό πρόβλημα της κυβέρνησης είναι το πώς θα τεθεί η χώρα υπό κηδεμονία προκειμένου οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι αγορές να κατασχέσουν και να δημεύσουν ότι μπορούν. Οι συζητήσεις στην ΕΕ, οι κινήσεις της κυβέρνησης και τα πακέτα των μέτρων, αφορούν στην προετοιμασία του εδάφους και στην τελική μορφή που θα πάρει η επίσημη μετατροπή της χώρας σε αποικία του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό θα γίνει υπό την κηδεμονία της ΕΕ, του ΔΝΤ, ή ενός συνδυασμού και των δυό; Θα γίνει με το ευρώ, με την επιστροφή σ’ ένα ελεγχόμενο και πληθωριστικό εθνικό νόμισμα, ή με την επιβολή διπλού νομίσματος; Όλα αυτά δεν είναι παρά λεπτομέρειες που υπηρετούν την ίδια βασική κατεύθυνση, την ίδια πορεία προς την επίσημη πτώχευση και δήμευση της χώρας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Αν και δεν είναι ιδιαίτερα πιθανό σαν επιλογή, οι συνέπειες θα ήταν σοβαρές, και όχι μόνο για την Ελλάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγαλύτερο μέρος του..ελληνικού δημόσιου χρέους, περίπου 70%, βρίσκεται στα χέρια αλλοδαπών όπως είναι οι γερμανικές και γαλλικές τράπεζες και επενδυτικοί όμιλοι. Συνεπώς είναι πολύ λογικό, οι αξιωματούχοι της ΕΕ να θέλουν να αποφευχθεί η οποιαδήποτε πτώχευση.
Μια πτώχευση της Ελλάδας ή κάποιου άλλου κράτους που αντιμετωπίζει παρόμοια δυσμενή οικονομική κατάσταση, θα σημάνει και την έξοδό της από τις αγορές κεφαλαίων, όπως συνέβη με την Αργεντινή όταν πτώχευσε το 2001. Από τότε και μέχρι σήμερα, η Αργεντινή δεν διαπραγματεύτηκε κανένα δάνειο ή χρέος που να είναι συνδεδεμένο με δολάρια ή ευρώ, και δεν έχει προχωρήσει σε καμία συναλλαγή με διεθνείς πιστωτές.
Αν λοιπόν η Ελλάδα προχωρούσε σε κήρυξη πτώχευσης, το ευρώ θα έχανε αξία έναντι του δολαρίου, και τα spreads των ομολόγων εντός της ευρωζώνης θα εκτινάσσονταν στα ύψη. Η δε αγορά ομολόγων για τα υπόλοιπα κράτη που αντιμετωπίζουν παρόμοιες δυσκολίες θα στέγνωνε, και οι μόνοι που θα μπορούσαν να πετύχουν δάνεια θα ήταν οι χώρες με υψηλή πιστοληπτική αξιολόγηση επιπέδου ΑΑΑ.
Ένα κάπως πιο πιθανό ενδεχόμενο για την Ελλάδα είναι η παρέμβαση της ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, η οποία θα μπορούσε να βοηθήσει τη χώρα να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αγοράζοντας ελληνικά ομόλογα ή χαλαρώνοντας λίγο τη πολιτική της δεχόμενη ως αντίκρυσμα ομόλογα, άσχετα με την οποιαδήποτε πιστωτική αξιολόγησή τους. Ένα τέτοιο σενάριο όμως θα απαιτούσε σημαντικές πολιτικές αποφάσεις, που σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές είναι δύσκολο να παρθούν.
Και τέλος, κάτι που περιπλέκει σοβαρά τη κατάσταση ενδεχόμενης πτώχευσης, είναι το γεγονός πως πολλοί επενδυτές έχουν ήδη ποντάρει στη πτώχευση της Ελλάδας μέσω των λεγόμενων credit default swaps, και συνεπώς έχουν συμφέρον να πιέσουν προς αυτή τη κατεύθυνση.