Η εποχή των αβεβαιοτήτων ήρθε και θα παραμείνει, όπως φαίνεται, στο ορατό μέλλον. Ο εκλογικός κύκλος της νέας χρονιάς ενδέχεται να χαράξει μια νέα Ευρώπη. Το μεγάλο ζητούμενο είναι τι κάνουμε ως χώρα μέσα σε αυτό το θολό τοπίο, όπου βαραίνουν ακόμη περισσότερο οι εθνικές μας ιδιαιτερότητες. Από τα εθνικά θέματα έως την οικονομική χρεοκοπία. Ειδικά αν επαληθευτούν τα χειρότερα σενάρια.
Δυστυχώς η χώρα πολιτικά είναι εγκλωβισμένη στη χειρότερη παγίδα από τη Μεταπολίτευση. Με την κυβέρνηση, στη φάση που διανύουμε, να έχει επενδύσει σχεδόν τα πάντα στη μείωση του δημόσιου χρέους και την αντιπολίτευση να ομφαλοσκοπεί με το μεγάλο «όραμα» πότε θα γίνουν εκλογές.
Ακόμη κι αν αυτό που ονομάζει η κυβέρνηση «οδικό χάρτη εξόδου από την κρίση» προχωρήσει, όπως προσδοκά, οι κίνδυνοι πάλι είναι μπροστά. Ενδεχομένως αύριο με την προοπτική εξόδου από την Ευρωζώνη της Ιταλίας ή της Αυστρίας. Μεθαύριο με την υιοθέτηση ακροδεξιάς ατζέντας στη Γαλλία, τη Γερμανία και όπου αλλού φουντώνει ο ακροδεξιός λαϊκισμός.
Το ερώτημα σε μια απλουστευμένη μορφή θα μπορούσε να τεθεί ως εξής: Σε περίπτωση απορρύθμισης, αποσύνθεσης ή όπως αλλιώς ονομαστεί της ΕΕ, υπάρχουν και ποιες εναλλακτικές για τη χώρα; Τρομακτικό το ερώτημα, αλλά όχι στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας και του μυθιστορηματικού.
Βεβαίως, ευχή και ελπίδα είναι να επαληθευτούν τα καλά σενάρια. Να συνέλθει από τον λήθαργο του νεοφιλελευθερισμού η ευρωπαϊκή ηγεσία. Αλλά ακόμη και σε αυτήν την περίπτωση η κανονικότητα του παρελθόντος δεν πρόκειται να επανέλθει στην ΕΕ.
Χρειάζονται επειγόντως έκτακτα σχέδια αντιμετώπισης, τυχόν έκτακτων καταστάσεων. Εστω κι αν αυτά είναι προορισμένα να μείνουν στα συρτάρια.
Να επηρεάσουμε καθοριστικά τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση του επιθυμητού είναι αδύνατον. Να είμαστε, όμως, υποψιασμένοι για τα χειρότερα και στοιχειωδώς προετοιμασμένοι μπορούμε.
Αλλωστε και σε άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες διακινούνται δεύτερα και τρίτα σχέδια, ως υποθέσεις εργασίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου