Το πολιτικό τοπίο βρίσκεται υπό διαμόρφωση.

Η Μεταπολίτευση δεν ήταν επινόηση. Ούτε πολιτική ή διανοητική αναζήτηση. Συμπύκνωνε τις αλλαγές και τομές στο πολιτικό, κοινωνικό και ιδεολογικό περιβάλλον. Πρωτίστως, σηματοδότησε την ανάδυση δύο ισχυρών ρευμάτων με διακριτές σημάνσεις και αναφορές αλλά και ικανούς πρωταγωνιστές. Η Κεντροδεξιά με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και η Κεντροαριστερά με τον Ανδρέα Παπανδρέου απέκτησαν υπόσταση, εμβέλεια και συνδέθηκαν με μεγάλα διακυβεύματα. Η νέα Μεταπολίτευση που επαγγέλθηκε ο πρωθυπουργός δεν θα θεμελιωθεί με τις προωθούμενες συνταγματικές αλλαγές ή με την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική. Είναι συνυφασμένη με την ανασύνθεση των δύο χώρων καθώς και με τους πρωταγωνιστές που θα την ενσαρκώσουν. Οι διεργασίες που εκτυλίσσονται δείχνουν ότι το πολιτικό τοπίο βρίσκεται υπό διαμόρφωση. Ποια θα είναι τα χαρακτηριστικά του παραμένει ζητούμενο.

Η Κεντροδεξιά, μετά την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, επιχειρεί την ανατοποθέτησή της, αναζητώντας καινούργια ταυτότητα. Καθόλου εύκολο εγχείρημα, καθώς προσκρούει στην υστέρηση και στον συντηρητισμό ενός μαρμαρωμένου μηχανισμού. Δύσκολα αφομοιώνεται από τις δυνάμεις του η μεταρρυθμιστική επαγγελία του Κ. Μητσοτάκη. Η εικόνα και ο λόγος του κόμματος βρίσκονται σε δυσαρμονία με τον πρόεδρό του. Γι’ αυτό και ο ίδιος θα κριθεί από την ικανότητά του να προσδώσει νέα υπόσταση στον κεντροδεξιό χώρο, υπερβαίνοντας λογικές συγκερασμού. Eτσι ενισχύει και τον δικό του πρωταγωνιστικό ρόλο. Aλλωστε, το συγκριτικό του πλεονέκτημα είναι ότι εκφράζει μια διαφορετική στρατηγική για την παράταξή του.

Η κυρίαρχη επί δεκαετίες Κεντροαριστερά από την άλλη βρίσκεται σε εξαιρετικά ρευστή κατάσταση. Η κοινωνική και εκλογική της βάση πολυδιασπάστηκε. Το μεγαλύτερο τμήμα της μεταπήδησε στον ΣΥΡΙΖΑ. Το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ επλήγη ανεπανόρθωτα. Ταυτόχρονα, αποψιλώθηκε από ικανά και επαρκή στελέχη, ενώ η πρόεδρός του αδυνατεί να θεμελιώσει νέα πολιτική παρουσία. Η επιχειρούμενη προσπάθεια για συμπόρευση των δυνάμεων του ενδιάμεσου χώρου, ακόμη κι αν ευοδωθεί, δεν θα βρει την απαιτούμενη ανταπόκριση. Ούτε θα ανατρέψει τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν. Η απουσία ηγετικής προσωπικότητας συνιστά απολύτως ανασταλτικό παράγοντα.

Οι αναδιατάξεις -πολιτικές, κομματικές- επιτρέπουν στον Αλ. Τσίπρα να αναζητά τον δικό του ρόλο και λόγο. Παρά τη φθορά του, εξαιτίας της πρωθυπουργίας του, στην πραγματικότητα παραμένει ισχυρός παίχτης. Η στροφή του στον ρεαλισμό, αν και βρίθει αντιφάσεων και αμφισημιών, του προσφέρει την ευκαιρία να εδραιώσει τη θέση του στην Κεντροαριστερά. Βέβαια κάτι τέτοιο απαιτεί την πλήρη και ουσιαστική μεταστροφή του, την εγκατάλειψη των γνωστών του μονομερειών και κυρίως την απεξάρτησή του από τον ιδεοληπτικό και αναχρονιστικό ΣΥΡΙΖΑ. Η νέα Μεταπολίτευση προϋποθέτει τον εκσυγχρονισμό της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς και τον συγχρονισμό τους με τις ανάγκες και απαιτήσεις της εποχής. Δεν θα επέλθει με κόμματα - κακέκτυπα του παρελθόντος.