Η εξαγγελία από τον πρωθυπουργό των επτά πυλώνων της κοινωνικής πολιτικής και των μέτρων άμβλυνσης των απωλειών του ΕΚΑΣ είναι ένα αναγκαίο δίχτυ ασφαλείας για την ελληνική κοινωνία, οι αντοχές της οποίας συμπιέστηκαν οριακά τα τελευταία έξι χρόνια περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ευρωζώνης.
Η ελάχιστη προστασία δεν είναι μόνον αξιακή τοποθέτηση και ηθική επιταγή, είναι συνιστώσα της κοινωνικής σταθερότητας και συνοχής, η οποία με τη σειρά της είναι βαρύνων, αν όχι καθοριστικός παράγων της επιστροφής στην ανάπτυξη.
Εδώ και αρκετό χρονικό διάστημα, και κυρίως μετά την κρίση στην Ευρωζώνη το 2010, η ελάχιστη κοινωνική προστασία και αλληλεγγύη έχει αποδειχθεί ότι δεν πλήττει την ανταγωνιστικότητα. Ηδη διεθνείς οργανισμοί και αναλυτές κατά πλειοψηφία αποφαίνονται ότι για την ΕΕ-Ευρωζώνη η ανταγωνιστικότητα δεν πρέπει να θεωρείται κατά κύριο ή βαρύνοντα λόγο συνάρτηση της συρρίκνωσης ή ακόμη και της κατάργησης της κοινωνικής πολιτικής.
Πρόκειται για έναν μύθο που διαλύεται, καθώς η διαφορά του κόστους παραγωγής με τις αναδυόμενες οικονομίες είναι κολοσσιαία και ελάχιστα επηρεάζεται από τη συρρίκνωση των κοινωνικών παροχών, με την ποιοτική παραγωγή να παραμένει το ακαταμάχητο πλεονέκτημα της «γηραιάς ηπείρου».
Η ελάχιστη κοινωνική προστασία δεν αντιμετωπίζεται πλέον σαν παρωχημένη ιδεοληψία της Αριστεράς, καθώς καταρρέει παντού ο μύθος της αυτορυθμιζόμενης αγοράς. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και η νέα πρωθυπουργός της Βρετανίας αναφέρθηκε στην ανάγκη να κατοχυρωθεί ένα δίχτυ ασφαλείας.
Στη χώρα μας, όπου πριν από την κρίση είχε γίνει κατάχρηση και στρέβλωση της κατανομής των κοινωνικών παροχών για εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων της πολιτικής εξουσίας, η εξισορρόπηση σε περίοδο συνεχιζόμενης δημοσιονομικής λιτότητας σε ένα αποτελεσματικό δίχτυ κοινωνικής προστασίας είναι ένα δύσκολο στοίχημα που πρέπει να κερδηθεί και να κατοχυρωθεί ως κεκτημένο υπεράνω αμφισβήτησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου