Καταφεύγει σε τεχνάσματα, με στόχο να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη.

Το πολιτικό, ιδεολογικό, ακόμη και ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς εδραζόταν στην υπεροχή των ιδεών καθώς και στην ευαισθησία της σε καίρια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Ετσι διασφάλισε για πολλά χρόνια την ηγεμονία της, είτε αναλαμβάνοντας κυβερνητικές ευθύνες είτε μένοντας στην αντιπολίτευση. Οταν απώλεσε την ικανότητά της να προσαρμόζεται στις συνεχώς μεταβαλλόμενες συνθήκες βρέθηκε αντιμέτωπη με αντιφάσεις και δυστοκίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχει την παραμικρή συγγένεια με τις δυνάμεις μιας ζώσας Αριστεράς, συνιστά τρανταχτή απόδειξη του πώς οι διακηρύξεις του μετατρέπονται σε φαντασιώσεις.

Αν και επικαλείται τις αξίες και τις ιδέες της Αριστεράς, αυτές δεν έχουν το παραμικρό αντίκρισμα στην κυβερνητική του παρουσία. Η δεκαοκτάμηνη κυβερνητική του θητεία βρίθει ενεργειών που κάθε άλλο παρά εκπορεύονται από την αριστερή μήτρα. Γνήσιο προϊόν της κρίσης, αυτοτοποθετήθηκε στον χώρο της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, ενώ ήταν και παραμένει ένα ιδιότυπο κόμμα διαμαρτυρίας με έντονα στοιχεία λαϊκισμού. Αναλαμβάνοντας το πηδάλιο της εξουσίας, έβγαλε στην επιφάνεια τον πραγματικό του εαυτό. Οσο κι αν επενδύει με αριστεροσύνη τις πολιτικές του, στην ουσία αποδεικνύεται ένα κατεξοχήν συντηρητικό κόμμα. Αλλωστε η συμπόρευσή του με τους ΑΝΕΛ δείχνει ότι ο εθνικολαϊκισμός αποτελεί το συνεκτικό τους στοιχείο. Το χειρότερο όλων είναι πως η σημερινή κυβέρνηση εμφανίζει όλες τις παθογένειες των πιο αρνητικών και σκιερών πλευρών του παλιού πολιτικού συστήματος. Η κομματοκρατία, τα παιχνίδια εξουσίας, η ίντριγκα του παρασκηνίου, οι πολιτικές συναλλαγές και οι εκβιασμοί των αντιπάλων συνθέτουν τα βασικά χαρακτηριστικά της πρακτικής της. Χαρακτηριστικά που καταδεικνύουν ότι ο Αλέξης Τσίπρας επιδιώκει τη με κάθε μέσο συντήρηση της κυριαρχίας του.

Η ανάδειξη του εκλογικού νόμου σε μείζον ζήτημα έρχεται να επιβεβαιώσει ότι προτεραιότητά του είναι η αποτροπή της διαφαινόμενης φοράς των πραγμάτων. Αντιλαμβανόμενος την εξασθένηση της πολιτικής του απήχησης μεθοδεύει αλλαγές, με σκοπό να έχει ρόλο και λόγο στις μετεκλογικές εξελίξεις. Και οι κοντόφθαλμες και αστόχαστες κινήσεις του δεν περιορίζονται μόνο στην καθιέρωση της απλής αναλογικής. Εξίσου αποκαλυπτική είναι και η σπουδή που επιδεικνύει, προκειμένου να αλλάξει το τηλεοπτικό τοπίο, θέλοντας να ενισχύει την επιρροή του στα ΜΜΕ. Η «πρώτη φορά Αριστερά» χρησιμοποιεί την εξουσία για να διαιωνίσει την παρουσία της, μετερχόμενη μεθόδους που αποπνέουν παρελθόν. Καταφεύγει σε τεχνάσματα, με στόχο να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη. Επιλέγει τη μικροπολιτική για να καλύψει τη διαχειριστική της ανεπάρκεια. Κι όλα αυτά διότι εμφανίζει τεράστιο πολιτικό και προγραμματικό έλλειμμα. Η αποδοχή των μνημονιακών δεσμεύσεων δεν καλύπτει το κενό. Το πλεονέκτημα που άλλοτε διατηρούσαν οι δυνάμεις της Αριστεράς, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το διαθέτει. Εξ ου και η κυβερνητική του συμπεριφορά στερείται αριστερού πρόσημου.