Το φάντασμα της πλατείας πλανιέται ξανά.

Με τα συνθήματα του καλέσματος στη συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 15 Ιουνίου δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει κανείς. Μείωση φόρων, περικοπές δαπανών, αξιοκρατία, μεταρρυθμίσεις. Αλλού είναι το πρόβλημα. Στο κεντρικό σύνθημα και στους υπότιτλους: «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ! Ούτε χρώματα, ούτε κόμματα, ούτε συνδικάτα. ΠΟΛΙΤΕΣ ΜΟΝΟ». Το φάντασμα της πλατείας πλανιέται ξανά. Και μαζί του ξυπνάνε οι μνήμες της -αντιμνημονιακής τότε- λαϊκής αγανάκτησης. Τότε που η «πάνω πλατεία», γεμάτη από ακροδεξιούς και εθνικιστές, συναντούσε τον αριστερό λαϊκισμό της «κάτω πλατείας» σε μια σπάνια συγχορδία που μας οδήγησε στη σημερινή ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛική συγκυβέρνηση και στις καταστροφικές της συνέπειες.

Αυτό το «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ» ενέχει δύο κινδύνους. Ο πρώτος είναι ότι συνενώνει ως αίτημα τις πιο αλλοπρόσαλλες δυνάμεις, από ακροδεξιούς και χρυσαυγίτες μέχρι τους δραχμικούς και τους «πλανμπίδες». Συσπειρώνει δηλαδή ξανά το λαϊκίστικο συνονθύλευμα της άνω-κάτω πλατείας, που θα κρυφτεί πίσω από τα συνθήματα των διοργανωτών και θα θελήσει να επιβάλει τις δικές του ακραίες επιλογές. Η λύση στο σημερινό αδιέξοδο δεν είναι να φύγει αυτός ο λαϊκισμός για να τον διαδεχθεί ένας άλλος. Ο δεύτερος, εξίσου σημαντικός, είναι ο κίνδυνος των υποτίτλων. Τι σημαίνει αυτό το «χωρίς κόμματα»; Γιατί κόμματα δεν είναι μόνο τα διακριτικά και τα σύμβολα ή τα χρώματά τους, είναι -κυρίως- τα πολιτικά τους προγράμματα, οι θέσεις και οι προτάσεις τους. Αν παραιτηθεί η σημερινή κυβέρνηση, η χώρα δεν θα κυβερνηθεί από «πολίτες» γενικά και αόριστα, αλλά από μια κυβέρνηση που θα συγκροτήσουν πολιτικά κόμματα στη βάση ενός προγράμματος ανασυγκρότησης και εξόδου από την κρίση.

Αλλά και το ίδιο το «ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙΤΕ» είναι από μόνο του προβληματικό. Η απαίτηση της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού να απομακρυνθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το συντομότερο δεν μπορεί να ικανοποιηθεί παρά μόνο στο πλαίσιο των προβλεπόμενων κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Η περιφρόνηση των θεσμών με διάφορα προσχήματα, πότε της μη εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας -με το οποίο έριξε το αντιμνημονιακό τότε μπλοκ την προηγούμενη κυβέρνηση- και πότε της ασυμβατότητας της λαϊκής βούλησης με την κυβερνητική πολιτική έχουν βάλει τη χώρα στον φαύλο κύκλο της αστάθειας. Η Ελλάδα δεν έχει σήμερα ανάγκη από μια απλή κυβερνητική «παραίτηση» και αλλαγή. Η ανακύκλωση των παθογενειών του παρελθόντος μόνο επιζήμια μπορεί να είναι. Η χώρα χρειάζεται ένα σχέδιο ανασυγκρότησης, ένα σχέδιο τολμηρών μεταρρυθμίσεων και πολιτικές δυνάμεις ικανές και αποφασισμένες να το υλοποιήσουν. Η χώρα χρειάζεται μια εναλλακτική και αξιόπιστη πρόταση διακυβέρνησης.