Βάζεις τα χεράκια σου και να βγάζεις τα ματάκια σου!

Είναι αλήθεια ότι η αντοχή της Δημοκρατίας οφείλεται στα γερά... στομάχια των πολιτών που οφείλουν να αποδεχθούν τις συνέπειες που προκύπτουν γι' αυτούς από την ψήφο άλλων συμπολιτών που δεν τους εκτιμούν και συνήθως τους απεχθάνονται ως ανόητους και ανώριμους. Μεγάλη συζήτηση γίνεται επ' αυτού με την αφορμή του δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία που αποφάσισε την έξοδο της χώρας από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Είναι στατιστικά διαπιστωμένο ότι στην προκειμένη περίπτωση το αποτέλεσμα καθορίστηκε από την ψήφο των ώριμων ηλικιακά πολιτών σε αντιπαράθεση με την ψήφο των νέων ανθρώπων που είχαν άλλη επιλογή. Εν προκειμένω, για να ειπωθεί σχηματικά, σε έναν αγώνα αντιπαράταξης γέρων και νέων νίκησαν οι... γέροι!

Στον αγώνα της φύσης το αποτέλεσμα φαίνεται αφύσικο διότι στην πάλη ο νέος νικά τον γέρο, όμως στις ψηφοφορίες η ψήφος δεν χρειάζεται ούτε σωματική ούτε πνευματική δύναμη για να εισέλθει στην κάλπη, μια ελαφριά ώθηση απαιτείται για να εισέλθει το ψηφοδέλτιο στη σχισμή της κάλπης και να επιφέρει τα έννομα αποτελέσματα. Παραπονούνται οι νέοι της Αγγλίας ότι οι γέροι τούς πήραν στον λαιμό τους, ότι οι γέροι ψήφισαν με κριτήριο το παρελθόν ενώ οι νέοι ψήφισαν με κριτήριο το μέλλον, ότι οι γέροι ψηφίζουν έχοντας κατά νου τον Τσόρτσιλ, κάποιοι από τους οποίους λόγω γεροντικής άνοιας τον νομίζουν ακόμη πρωθυπουργό να μάχεται τους Γερμανούς, ότι ψήφισαν με την ηρωική ανάμνηση των νικηφόρων πολέμων χωρίς να κατανοούν την αλλαγή των εποχών που μόνον το ενστικτώδες κριτήριο των νέων την αντιλαμβάνεται. Και σκανδαλίζονται οι νέοι και αγανακτούν με το δικαίωμα των ηλικιωμένων να ψηφίζουν έως τα βαθιά γεράματα έστω και αν έχουν κάποιοι νοημοσύνη μικρού παιδιού, ενώ την ίδια στιγμή απαγορεύεται η ψήφος στα παιδιά ακριβώς για τον λόγο της τεκμαιρόμενης ανώριμότητάς τους.

Η κοινή πείρα, αποθησαυρισμένη σε όλους τους λαούς επί αμέτρητα χρόνια, αποδέχεται ότι τα παιδιά είναι πανέξυπνα, αντιλαμβάνονται τα πάντα ακόμη και ως βρέφη, ενώ για τους ηλικιωμένους αποφαίνεται για το ακριβώς αντίθετο. Παρά ταύτα οι γέροι ψηφίζουν για την τύχη των παιδιών, ενώ όχι τα παιδιά για τη δική τους τύχη τουλάχιστον ώσπου να γίνουν δεκαοκτώ χρονών. Τι πρέπει να γίνει; Αν ρωτήσεις τους νέους της Αγγλίας θα σου πουν ότι η ψήφος πρέπει να αρχίζει πολύ νωρίτερα ηλικιακά και να σταματά στις πολύ προχωρημένες ηλικίες. Αυτό είναι δημοκρατικό και ας με συγχωρήσουν για την ιδέα οι ηλικιωμένοι στους οποίους ανήκω. Αυτό είναι τελικά δημοκρατία και ελευθερία, δηλαδή να... βάζεις τα χεράκια σου και να βγάζεις τα ματάκια σου!