Η υπενθύμιση της μαύρης επετείου της δικτατορίας του 1967 δεν συνιστά απλώς αναγκαία και επιβαλλόμενη απότιση φόρου τιμής στους αγωνιστές για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Ούτε μόνο για τα δεκάδες χιλιάδες θύματα της εφτάχρονης χουντικής τυραννίας. Μαζί με αυτό το αυτονόητο και στοιχειώδες, στον εδραιωμένο μετά την πτώση της χούντας το 1974 κοινοβουλευτισμό, η θύμηση εκείνων των ημερών αποτελεί και τρέχουσα δημοκρατική υποχρέωση. Εννοείται όχι λόγω κάποιων ανύπαρκτων κινδύνων για στρατιωτικές εκτροπές και τα συναφή ανατριχιαστικά.
Αλλά κυρίως στη βάση της ανάγκης συνεχούς εγρήγορσης και επαγρύπνησης για την ισχυροποίηση της δημοκρατίας και την ενίσχυση της λαϊκής κυριαρχίας. Σε μια εποχή που στη χώρα μας ακραιφνείς ή μασκαρεμένοι νοσταλγοί της χούντας επιχειρούν να σηκώσουν κεφάλι, η μαύρη επέτειος είναι μια διαρκής παρακαταθήκη για την περιθωριοποίηση και την εξουδετέρωσή τους.
Σε μια εποχή, ακόμη, που η ίδια η Ευρώπη ασφυκτιά από τις ασκούμενες πολιτικές λιτότητας, προσφέροντας χώρο για τη διάδοση αντιδημοκρατικών και ακροδεξιών αντιλήψεων. Που ενισχύονται οι αντιδραστικές και κάθε είδους σκοταδιστικές δυνάμεις. Που εξαπλώνονται ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο εθνικισμός και ορθώνονται φράχτες, η μαύρη επέτειος είναι πηγή πολλαπλών μηνυμάτων. Διδάσκει στο διηνεκές, όπως εύστοχα επισημαίνει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ότι κάθε ολιγωρία στην υπεράσπιση θεμελιωδών δικαιωμάτων επιφέρει πλήγματα στη δημοκρατία. Στα ιδανικά του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης και του ευρωπαϊκού πολιτισμού.
Η διαρκής απάντηση στις μαύρες επετείους, όπως η 21η Απριλίου, δεν μπορεί παρά να είναι περισσότερη δημοκρατία. Θωράκιση και προστασία της από μεταλλαγμένους εχθρούς της. Ευθύνη απέναντι στους κοινοβουλευτικούς θεσμούς κι όχι ευτελισμός τους στο όνομα υπαρκτών ελλείψεων και αδυναμιών. Σε ένα ευρύτερο επίπεδο, βεβαίως, η ευρωπαϊκή απάντηση, σε όσα ανησυχητικά και υπονομευτικά εξελίσσονται το τελευταίο διάστημα, είναι περισσότερη δημοκρατική Ευρώπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου