. Είναι ειλικρινής ο άνθρωπος.

Πέσανε να τον φάνε αλλά ο άνθρωπος το είπε για καλό. «Είμαι κι εγώ κομμουνιστής» δήλωσε ο κ. Κατρούγκαλος προχθές. Πώς λέμε «έχω καλή καρδιά», «τιμώ τον πατέρα μου και τη μητέρα μου», «αγαπώ τα ζώα» και «είμαι αθώος»; Και μάλιστα για να μη νομίσουμε ότι λέει λόγια του αέρα πρόσθεσε: «Θα ήθελα ένα άλλο σύστημα». Εννοώντας προφανώς κάτι σαν κατάληψη των Χειμερινών Ανακτόρων, δικτατορία του προλεταριάτου, κολχόζ. Μοίρα βαριά όμως τον υποχρέωσε να γίνει υπουργός σε ένα άλλο σύστημα απ’ αυτό που ο ίδιος θα επιθυμούσε, σε περιβάλλον κοινοβουλευτικής δημοκρατίας όπου ευτυχώς γι’ αυτήν, δυστυχώς όμως για τον ίδιο, αναγκάζεται να καταπιέσει την κομμουνιστική ψυχή του.

 Το πρόβλημα δεν είναι ότι το είπε εν τη κουτοπονηρία του για να αντικρούσει όσους προσάπτουν φιλελευθερισμό στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Το πρόβλημα δεν είναι ότι απευθυνόταν σε κοινό ελευθέρων επαγγελματιών, είδος που ως γνωστόν έχει ιδιαιτέρως ωφεληθεί από τα κομμουνιστικά πειράματα. Το πρόβλημα είναι ότι το είπε για καλό. Είναι ειλικρινής ο άνθρωπος. Ομολογεί αυτό που όλοι ξέρουμε. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν άλλο στο νου τους πάρεξ κομμουνισμό και εξουσία. Κέρδισαν την εξουσία, τους μένει ο κομμουνισμός για να αισθανθούν ολοκληρωμένοι. Αυτός είναι ο κόσμος τους.

Είναι γνωστός ο τρόπος με τον οποίον το αλφαβητάρι του κομμουνισμού αντιμετωπίζει την κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι εκλογές είναι το μέσο για να ανατραπεί η «αστική δικτατορία» και να επιβληθεί «η δικτατορία του προλεταριάτου». Η προσχηματική αντιμετώπιση των θεσμών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι η πολιτική πρόταση που προκύπτει από την κομμουνιστική τους παιδεία. Διαπαιδαγωγημένοι από την αρτηριοσκληρωτική και εμφυλιοπολεμική ελληνική Αριστερά πέφτουν μονίμως έξω στις εκτιμήσεις τους, όμως αυτό είναι άλλο ζήτημα.

Δεν ενδιαφέρει ο κομμουνισμός του κ. Κατρούγκαλου. Εκείνο που ενδιαφέρει είναι ότι στην Ελλάδα του 2016 το αποτυχημένο αυτό πείραμα, αφού άφησε πίσω του δεκάδες εκατομμύρια νεκρούς και εκατοντάδες εκατομμύρια δυστυχισμένους, εξακολουθεί να θεωρείται επίτευγμα της ανθρώπινης Ιστορίας. Το έχουμε αυτό το ταλέντο. Αγαπάμε τόσο πολύ τον εαυτό μας που θεωρούμε ότι θα πετύχουμε εκεί που όλοι οι άλλοι απέτυχαν.