Το ίδιο ανίκανοι με τους προηγούμενους.

Η περίφημη «κωλοτούμπα» ως προς τα «μνημονιακά»: Αυτό που κουβέντιαζαν προ Ιανουαρίου 2015 ακόμα και ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ («Δεν θα κάνει τίποτε απ’ όσα λέει»), συνέβη. Βεβαίως, για όσους δεν πιστέψαμε στο αφήγημα ΣΥΡΙΖΑ, ευτυχώς που συνέβη. Ωστόσο, η όλη σημειολογία της… κυβίστησης περιέχει ένα ιδιαιτέρως αρνητικό μήνυμα προς τον απλό πολίτη: είτε ότι οι Ελληνες πολιτικοί (ακόμα και οι λεγόμενοι «νέοι και άφθαρτοι») συνεχίζουν να λένε εξωφρενικά ψέματα για να ανέλθουν στην εξουσία, είτε ότι συνεχίζουν να είναι το ίδιο ανίκανοι με τους προηγούμενους. Με άλλα λόγια, ο ισοπεδωτικός αρνητισμός τού «όλοι τους ίδιοι είναι» βρήκε μιαν αναπάντεχη αποθέωση από τον κυνισμό τού «πρώτη φορά αριστερά».

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πολύ χειρότερος από προηγούμενα πολιτικά σχήματα, αλλά ότι σαφώς και συμπυκνώνει σε επικίνδυνα υψηλό βαθμό διαχρονικές ελληνικές παθογένειες. Η ευνοιοκρατία, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής πολιτικής σκηνής και κοινωνίας γενικότερα (ακριβώς διότι πρόκειται για διαχυμένη συλλογική ψυχική εγγραφή), στους 14 μήνες του ΣΥΡΙΖΑ αποθεώθηκε. Τα παραδείγματα πολλά, με πιο κραυγαλέο ίσως αυτό της περίπτωσης Καρανίκα. Προσέξτε: Καρανίκες είχαν και οι προηγούμενοι. Απλώς τούς τοποθετούσαν σε μια κάποια δημόσια υπηρεσία, όχι στο Μαξίμου. Και τα δύο είναι ανήθικα, και τα δύο είναι λάθος, όμως εδώ το μήνυμα είναι αυτό ενός άκρατου αμοραλισμού. Και πάλι μιλάμε για μια σημειολογία που παραπέμπει σε μιαν απολύτως σκόπιμη κατάργηση κάθε στοιχειώδους έννοιας αξιοκρατίας.