Περίεργη η σημερινή εξέλιξη. Σίγουρα δεν είναι ο διάλογος που θέλει και επιδιώκει η κυβέρνηση, για να μπορέσει να προχωρήσει απερίσπαστη στη διαπραγμάτευση. Και ασφαλώς δεν είναι και ο διάλογος που θα ήθελαν οι αγρότες, προκειμένου να αποχωρήσουν συνολικά από τα μπλόκα, προσβλέποντας σε κάποιες ρυθμίσεις που θα προσέγγιζαν τους αγωνιστικούς στόχους τους. Αυτός είναι, όμως, ο μοναδικός διάλογος που οι συνθήκες επιτρέπουν και οι άμεσα εμπλεκόμενοι αποδέχονται και σε αυτόν θα εναποτεθούν οι ελπίδες για μια ουσιαστικότερη συνέχεια.
Δεν θα είναι εύκολη η σύγκλιση των απόψεων. Και ίσως να μην καταστεί τελικά δυνατή όχι μόνο τώρα, αλλά ούτε και στις επόμενες προσπάθειες προσέγγισης της κυβέρνησης και του αγροτικού κόσμου, όταν μάλιστα η εκπροσώπηση των αγροτών δεν είναι ενιαία και η επιχειρηματολογία τους κοινή. Ωστόσο, ούτε οι μεν ούτε οι δε δικαιούνται να μη συνεκτιμήσουν τελικά τα όσα εξαρτώνται από τη στάση τους και από το αίσθημα ευθύνης το οποίο θα επιδείξουν.
Κι αυτό είναι που θα δούμε τις επόμενες ώρες αλλά και τα επόμενα εικοσιτετράωρα. Αν και σε ποιον βαθμό η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τις δυνατότητές της, προκειμένου να παρουσιάσει στον αγροτικό κόσμο μια πρόταση που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση των δρόμων σε όσο το δυνατόν περισσότερα σημεία. Και ανάλογη είναι και η προσδοκία να συνειδητοποιήσουν οι αγρότες ότι δυστυχώς έχουμε φτάσει σε ένα σημείο που οι κυβερνητικές αποφάσεις τελούν υπό την έγκριση των εταίρων και δανειστών μας.
Δεν είναι ευχάριστο, δεν είναι ασφαλώς τιμητικό, αλλά η πραγματικότητα. Και με βάση αυτήν είμαστε υποχρεωμένοι να κινούμαστε και να αποφασίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου