Η χώρα φλέγεται από τις αντιδράσεις της κοινωνίας .

Την ώρα που η χώρα φλέγεται από τις αντιδράσεις της κοινωνίας στην ανερμάτιστη και εν πολλοίς χαοτική πολιτική της κυβέρνησης και το Μεταναστευτικό εξελίσσεται δραματικά, με τη διαπραγμάτευση ανοικτή, το επιτελείο του Μαξίμου επιδίδεται σε ασκήσεις ολοκληρωτισμού και φανταστικές συγκρούσεις με τη λεγομένη διαπλοκή. Τα δεδομένα που έχουμε αυτήν τη στιγμή είναι ασφυκτικά σε όλα τα μέτωπα, αλλά η κυβέρνηση αντιδρά σπασμωδικά και παράλογα αναπαράγοντας τα αδιέξοδα με κίνδυνο για το μέλλον του τόπου.

Το πρόβλημα δεν είναι φυσικά η οιαδήποτε σύγκρουση με το φάντασμα της διαπλοκής, αλλά ο αποπροσανατολισμός από τα πραγματικά προβλήματα που απειλούν την πορεία της χώρας και τη θέση της στον δυτικό κόσμο. Πέρα από τα ασύστολα ψεύδη του Νίκου Παππά για το πόσα κανάλια χωράνε και τι αντέχει η αγορά, έχουμε την απόλυτη αλαζονεία της εξουσίας που υποδύεται τον θεματοφύλακα της ενημέρωσης, ενώ κάνει το παν για να την ποδη­γετήσει. Η πολυθρύλητη διαπλοκή για να υπάρξει απαιτεί τουλάχιστον τη σύμπραξη της εξουσίας στο τρίγωνο του διαβόλου. Προφανώς η παρέα του Μαξίμου επιφυλάσσει κομβικό ρόλο για τον εαυτό της σε αυτήν την ανάρμοστη σχέση και ως εκ τούτου κόντρα στο Σύνταγμα αναθέτει στον υπουργό - καναλάρχη υπερεξουσίες που δεν του ανήκουν.

Επί του θέματος προσεχώς θα δοθούν οι δέουσες απαντήσεις από τις ελληνικές δικαστικές αρχές αλλά και τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τα οποία παρακολουθούν τις εξελίξεις. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που η επιχείρηση χειραγώγησης των μέσων ενημέρωσης θα πέσει στο κενό.

Εδώ που φθάσαμε όμως τα συμπτώματα παρακμής μιας τόσο νέας εξουσίας προκαλούν ευλόγως ανησυχία, όχι για την τύχη της, αλλά για την πορεία της χώρας που στην πιο δύσκολη στιγμή αντί να λύνει προβλήματα στριφογυρίζει και εισπράττει καρπαζιές από παντού. Αν όλο αυτό το σκηνικό τεχνητής έντασης στοχεύει στην προσπάθεια για αλλαγή της πολιτικής ατζέντας, απλώς εκθέτει τους εμπνευστές του σχεδίου.

Αν πάλι έχουν στόχο να απο­δράσουν από τις ευθύνες τους και δημιουργούν άλλοθι, τότε τα πράγματα είναι σοβαρά και οι κίνδυνοι μεγάλοι. Σε κάθε περίπτωση η αντιπολίτευση οφείλει χωρίς ενοχές να σηκώσει το... γάντι και να αναλάβει τις ευθύνες της. Η στάση διακριτικής αναμονής για να βγάλει άλλος τα κάστανα από τη φωτιά δεν είναι η ενδε­δειγμέ­νη μέθοδος, καθώς ελλο­χεύει ο κίνδυνος ολοκαυτώματος.