Περί εκβιασμών

Δεν με ξάφνιασαν οι δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας και της κυβερνητικής εκπροσώπου για την υπόθεση της Χαλκιδικής και τις αποφάσεις των Καναδών επενδυτών της Eldorado Gold. Το επικό «η κυβέρνηση δεν εκβιάζεται» είναι από τα βασικά σλόγκαν της αριστερής διακυβέρνησης και συχνά διακηρύσσεται αν και δεν θυμάμαι να υπήρξε περίπτωση που να επιβεβαιώθηκε. Αλλά αυτό είναι μια άλλη πονεμένη ιστορία διάψευσης προσδοκιών κι ελπίδων.

Η υπόθεση είναι γνωστή. Οι επενδυτές διατείνονται ότι η κυβέρνηση δεν τηρεί τους όρους της σύμβασης και η κυβέρνηση επικαλείται ότι οι επενδυτές είναι που δεν προστατεύουν το περιβάλλον όσο πρέπει. Αρα πρέπει να βρεθεί λύση. Που ή θα είναι συναινετική και κοινά αποδεκτή ή η διαφωνία θα οδηγήσει σε ρήξη και η σύμβαση ή δεν θα προχωρήσει παραπέρα ή θα ακυρωθεί.

Απλά και λογικά πράγματα δηλαδή, στα οποία δεν έχουν καμία θέση μεγαλοστομίες περί «εκβιασμών» και άλλων ανοησιών που για λαϊκή κατανάλωση καλές είναι αλλά δεν προσφέρονται για λύση προβλημάτων. Σε κάθε είδους διαπραγμάτευση ο καθένας χρησιμοποιεί τα όπλα του. Ο Σκουρλέτης ως κυβέρνηση έχει το μαχαίρι, οι επενδυτές κρατάνε το πεπόνι. Ή και αντίστροφα. Αλλά εκείνο που μετράει είναι η ταυτόχρονη αξιοποίησή τους. Ή θα υπάρξει και θα βγουν και οι δύο πλευρές κερδισμένες ή δεν θα υπάρξει και η κάθε πλευρά θα μετρήσει τις ζημιές της.

Εκείνο που έκαναν οι Καναδοί ήταν να ρίξουν το γάντι και να θυμίσουν τι σημαίνει, ειδικά στις Σκουριές αλλά και συνολικά στην Ελλάδα, η παρουσία τους σε θέσεις εργασίας, εισόδημα εργαζομένων, φόρους και επενδυτικά κεφάλαια. Και δεν περιορίστηκαν στην παράθεση των στοιχείων, αλλά πήραν και σβάρνα τα πολιτικά κόμματα και φυσικά εξασφάλισαν τη συμπαράσταση όσων επισκέφθηκαν.

Σήμερα είναι η σειρά της κυβέρνησης να μιλήσει. Ο υπουργός θα συναντηθεί με τους επενδυτές. Και μένει να ακούσουμε τι το ουσιαστικό θα πει, γιατί βεβαίως δεν είναι επιχείρημα ότι πιέζεται λόγω προγραμματικών δεσμεύσεών τους. Και όχι μόνο προς τους Καναδούς, αλλά εμμέσως και προς τους εταίρους. Που κι αυτοί εμμέσως, διά της Κομισιόν, του διεμήνυσαν ότι βάσει του τρίτου Μνημονίου είναι υποχρεωμένος όχι μόνο να επιδιώκει την προσέλκυση επενδύσεων, αλλά και να προστατεύει τις ήδη υπάρχουσες.