Για την «καρέκλα»

Κακό πράγμα οι αργίες. Δεν έχεις τι να κάνεις και το ρίχνεις στις σκέψεις. Κι όταν πολυσκέφτεσαι, σου προκύπτουν περίεργα πράγματα. Ακούς για παράδειγμα τον Τσακαλώτο να παπαγαλίζει για πολλοστή φορά το μόνιμο από τον περασμένο Ιούλιο ρεφρέν των συριζαίων πως «κάνουμε πράγματα που δεν τα πιστεύουμε και δεν θα τα θέλουμε» και ξαφνικά σου ‘ρχεται η απορία: «Και τότε γιατί τα κάνετε;».

Τις επίσημες δικαιολογίες τις ξέρω. «Μας εκβιάζουν», «αναγκαστήκαμε για να μη χρεοκοπήσουμε» κι άλλα... συγκινητικά. Αλλά εγώ θυμάμαι -και θα τα θυμάστε και εσείς- ότι για όλα αυτά που λένε πως «δεν τα πιστεύουν και δεν τα θέλουν, αλλά αναγκάζονται να τα κάνουν» μέχρι πρότινος μας διαβεβαίωναν ότι «είναι ολέθρια για τον τόπο και καταστροφικά για τον λαό» και ότι «μόνο υπηρέτες συμφερόντων και γερμανόδουλοι τα κάνουν».

Γι’ αυτό και η απορία επανέρχεται πιεστικότερη: «Τι είναι εκείνο που υποχρεώνει ένα αριστερό, κατά δήλωσή του, κόμμα να εφαρμόζει μια σκληρή δεξιά πολιτική που εν γνώσει του ευνοεί τους πλουτοκράτες και τα ξένα συμφέροντα και είναι καταστροφική για τον λαό και τον τόπο;». Τις απαντήσεις του Τσίπρα, του Φλαμπουράρη, του Τσακαλώτου, της Γεροβασίλη και όλων των άλλων τις ξέρω. Θυσιάζονται για εμάς. Δίνουν σκληρούς αγώνες και διαπραγματεύονται ασταμάτητα επιδιώκοντας το καλό μας, γιατί αν άφηναν άλλους στη θέση τους, θα το έκαναν για το κακό μας.

Εγώ, όμως, επιμένω. Εχω, βλέπετε, την κακή συνήθεια να μη συμμερίζομαι την άποψη ότι οι πολιτικοί έχουν το δικαίωμα να γλείφουν εκεί που χθες έφτυναν και να αξιώνουν από τους δημοσιογράφους να τους υμνούν για τη διαπιστωμένη ασυνέπειά τους. Και εξακολουθώ να πιστεύω αμετακίνητα πως οι πολιτικοί που εκβιάζονται να εφαρμόσουν τα αντίθετα από αυτά που πιστεύουν πρέπει να έχουν το θάρρος να τα βροντάνε και να πηγαίνουν σπίτι τους και όχι να καταντούν, κατά τη δική τους λογική, γιαλαντζί Σαμαροβενιζέλοι στη θέση των πραγματικών.

Κι όσο για την απορία που λέγαμε στην αρχή, «γιατί τα κάνουν;», την ξέρουμε όλοι την απάντηση. Για την καρέκλα και ό,τι συνεπάγεται. Γι' αυτήν γίνονται όλα.