Ο λαός έχει ανάγκη από κάποια μηνύματα ελπίδας.

Είναι αναμφισβήτητο ότι η εφαρμογή του τρίτου Μνημονίου περιορίζει δραματικά τα περιθώρια δράσης της όποιας κυβέρνησης αναλάβει να διαχειριστεί τις τύχες της χώρας την επομένη των εκλογών της 20ής Σεπτεμβρίου. Αλλά σε καμία περίπτωση η προβληματική αυτή πραγματικότητα δεν ακυρώνει την υποχρέωση των πολιτικών κομμάτων να αναζητήσουν τις καλύτερες δυνατές παρεμβάσεις για την άμβλυνση έστω των επιμέρους συνεπειών της υπό εξέλιξη κρίσης.

Αναμφισβήτητο είναι, επίσης, ότι ο λαός έχει ανάγκη από κάποια μηνύματα ελπίδας. Αλλά, προς Θεού, όχι ανεδαφικές μεγαλοστομίες και διαβεβαιώσεις που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα μείνουν ανεκπλήρωτες υποσχέσεις. Το ξέρει, άλλωστε, ότι περιθώρια για θαύματα δεν υπάρχουν. Αλλά θέλει να ακούσει πως κάτι θα αλλάξει προς το καλύτερο. Και θέλει αυτό το «κάτι» να είναι σαφές και συγκεκριμένο.

Δυστυχώς δεν έχει να καταδείξει τέτοιες επιδόσεις τα τελευταία χρόνια ο πολιτικός κόσμος της χώρας. Αυτός είναι και ο λόγος, άλλωστε, της δεδομένης αποστασιοποίησης μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης από την πολιτική και τους πολιτικούς. Μιας κατάστασης, δηλαδή, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να συνεχιστεί άλλο. Διότι αν από κοινού δεν προσπαθήσουμε λαός και κόμματα για ένα καλύτερο μέλλον, δεν έχουμε την παραμικρή ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

Μια τέτοια κοινή προσπάθεια προϋποθέτει τη διαμόρφωση κλίματος εμπιστοσύνης ανάμεσα σε λαό και κόμματα. Αλλά η εμπιστοσύνη μόνο πάνω στην ειλικρίνεια μπορεί να εδραιωθεί. Και αυτή είναι που καλούνται να επιδείξουν κόμματα και υποψήφιοι στο διάστημα που απομένει μέχρι τη μεθεπόμενη Κυριακή. Ο απλός ψηφοφόρος θέλει να εμπιστευτεί και πάλι τους πολιτικούς εκπροσώπους του. Αλλά η εμπιστοσύνη δεν χαρίζεται. Κερδίζεται. Με την ειλικρίνεια και μόνο την ειλικρίνεια.