Ο ελληνικός λαός, ψηφίζοντας μέσα σε συνθήκες πόλωσης ή απέχοντας, έχασε προχθές μια μεγάλη ευκαιρία.

Είναι καλό να το θυμόμαστε αυτό μερικές μέρες μόλις από τις πρόσφατες εκλογές, καθώς δεν είναι λίγοι όσοι θεωρούν ότι η νωπή λαϊκή εντολή δεν δίνει σε κανέναν το δικαίωμα της αμφισβήτησής της. Ηταν λοιπόν σωστή η εκλογική επιλογή του ελληνικού λαού; Πέντε περίπου χρόνια από το ξέσπασμα της βαθιάς οικονομικής κρίσης, κουρασμένοι, εξουθενωμένοι και απογοητευμένοι οι Ελληνες πολίτες ανέθεσαν, τον περασμένο Γενάρη, τη διακυβέρνηση της χώρας στην πιο παράξενη κυβερνητική συμμαχία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας, τη συμμαχία κομμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς και της ακροδεξιάς. Ο λόγος απλός: τα δύο κόμματα συγκρότησαν «αντιμνημονιακό» μέτωπο και υποσχέθηκαν την κατάργηση των δανειακών συμβάσεων και τη διαγραφή των χρεών της χώρας.

Σήμερα, οκτώ μήνες μετά τις εκλογές εκείνες, η χώρα βρίσκεται σε πολύ δυσμενέστερη οικονομική κατάσταση, δεσμευμένη με τους όρους ενός ακόμη μνημονίου, αφού μάλιστα η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων εξέφρασε ενδιάμεσα με δημοψήφισμα την καθαρή αντίθεσή της σε μια τέτοια εξέλιξη. Την περασμένη Κυριακή, ωστόσο, η απόφαση του ελληνικού λαού ήταν πανομοιότυπη με αυτήν του Γενάρη. ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έλαβαν εντολή για τη συνέχιση της διακυβέρνησης της χώρας.

Οσοι σκέφτηκαν να δικαιολογήσουν την ψήφο αυτή πιστεύοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε πάρει το μήνυμα από τα λάθη του προηγούμενου οκταμήνου, διαψεύστηκαν ήδη με τον ορισμό του νέου υπουργικού σχήματος. Εσωκομματικές ισορροπίες και τακτοποιήσεις, που χώρεσαν ακόμα και ρατσιστικές, αντισημιτικές θέσεις! Ούτε και μπορούν να σταθούν στα σοβαρά «απόψεις» που θέλουν να εφαρμόσουν πιο αποτελεσματικά το μνημόνιο τα κόμματα που το υπέγραψαν, αφού τα κόμματα αυτά δήλωσαν ότι η υπογραφή τους είναι προϊόν εκβιασμού, ότι δεν το πιστεύουν, τη στιγμή μάλιστα που η υπερψήφιση του μνημονίου οφείλεται στη στάση της φιλοευρωπαϊκής αντιπολίτευσης.

Ο ελληνικός λαός, ψηφίζοντας μέσα σε συνθήκες πόλωσης ή απέχοντας, έχασε προχθές μια μεγάλη ευκαιρία. Να δώσει τη δυνατότητα στις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας, μετά την κατάρρευση όλων των αντιμνημονιακών αυταπατών, να προχωρήσουν στη συγκρότηση μιας ευρύτατης πολιτικά κυβέρνησης, στηριγμένης στη μεγάλη φιλοευρωπαϊκή πλειοψηφία των πολιτών. Μιας κυβέρνησης ικανής να προχωρήσει με συναινετικό τρόπο στην υλοποίηση των δεσμεύσεων της χώρας, αλλά και των ριζικών μεταρρυθμίσεων που μπορεί να οδηγήσουν την Ελλάδα στον δρόμο της ανάπτυξης.