Θα σκίσουμε το Μνημόνιο ψέματα και υπεκφυγές.

Η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Απέτυχε ολοκληρωτικά, εκκωφαντικά, με τον πιο κατηγορηματικό, δημόσιο και αναμφισβήτητο τρόπο, ομολογημένο από φίλους και φυσικά αντιπάλους. Απέτυχε με μεγάλο κόστος για τους Eλληνες πολίτες και την ελληνική οικονομία. Υστερα από πέντε χρόνια σκληρής λιτότητας αρχίζουμε ξανά, σχεδόν, από το μηδέν. Μισθωτοί, συνταξιούχοι, επαγγελματίες βλέπουν και πάλι τα εισοδήματά τους να μειώνονται. Κι όλα αυτά χωρίς ούτε μια συγνώμη! Σε μια οποιαδήποτε δημοκρατική χώρα και σε ένα στοιχειωδώς ανοικτό κόμμα, μια τέτοια αποτυχία θα είχε οδηγήσει σε μια ουσιαστική και σε βάθος επανεξέταση της πολιτικής του. Στον ΣΥΡΙΖΑ αντίθετα το μόνο που συζητάνε είναι πόσο δίκιο έχουν. Εκτίμησαν απλώς λάθος τους συσχετισμούς δύναμης, υποτίμησαν τη Γερμανία και υπερεκτίμησαν τη δυνατότητα αλληλεγγύης των λαών. Κατάφεραν ωστόσο να φέρουν το ελληνικό ζήτημα στο επίκεντρο του διεθνούς διαλόγου και να προκαλέσουν ρήγμα στο νεοφιλελεύθερο κατεστημένο ανοίγοντας τον δρόμο για την αλλαγή της Ευρώπης. Τόσο σοβαρά πράγματα.

Για το ότι έφεραν την οικονομία στην ύφεση, ούτε κουβέντα. Στις αλλεπάλληλες συνεντεύξεις του ο πρωθυπουργός δεν βρήκε να πει ούτε μια λέξη για τους πολίτες που υποφέρουν εξαιτίας της πολιτικής του ή για τον πανάκριβο λογαριασμό του πενταμήνου. Σαν να προεδρεύει σε ένα παράλληλο σύμπαν, όπου τέτοια καθημερινά προβλήματα δεν έχουν θέση. Oσο για τις προεκλογικές «δεσμεύσεις», όπως το «θα σκίσουμε το Μνημόνιο», ψέματα και υπεκφυγές. Μαζί με τις γνωστές μεγαλοστομίες για χτύπημα της διαπλοκής, της διαφθοράς, του παλιού πολιτικού κατεστημένου και της φοροδιαφυγής με μεταρρυθμίσεις που θα ενισχύουν τις δυνάμεις της εργασίας και θα φέρνουν τον λαό στο προσκήνιο. Η μεταφυσική μασκαρεμένη ως πολιτική. Στη θεωρία σκοτώνουμε τον Μινώταυρο του Νεοφιλελευθερισμού, στην πράξη εξοντώνουμε τους ήδη αποδεκατισμένους μισθωτούς και συνταξιούχους. Πώς μπορεί ένα κόμμα να μη βλέπει μια τόσο εξόφθαλμη αναντιστοιχία;

Μέρος της απάντησης δίνει η πολιτική καταγωγή των στελεχών του. Οι κ. Τσίπρας και Λαφαζάνης όπως και η πλειοψηφία της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προέρχονται από το ΚΚΕ. Είναι γαλουχημένοι με την πεποίθηση ότι μόνο αυτοί κατέχουν την αλήθεια, ότι εκπροσωπούν το πραγματικό συμφέρον των εργαζομένων. Ετσι η εξουσία γίνεται αυτοσκοπός περίπου όπως ο παράδεισος για τις θρησκευτικές σέχτες. Υπάρχει όμως και ένας πρόσθετος λόγος. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχτισε την απήχησή του στην ψεύτικη διάκριση μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Η τερατογένεση «ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ» υπήρξε αποτέλεσμα αυτής της διάκρισης. Η συμπόρευση με ένα ακροδεξιό, εθνικιστικό και ξενοφοβικό κόμμα δικαιολογήθηκε αποκλειστικά με την επίκληση της «συνεπούς» αντιμνημονιακής του στάσης. Ετσι η υπογραφή του τρίτου Μνημονίου στην ουσία αναιρεί τον ίδιο τον λόγο ύπαρξης της σημερινής κυβερνησης. Αργά ή γρήγορα ο κ. Τσίπρας θα πρέπει να διαχειριστεί αυτή την αντίφαση.