Ο Τσίπρας προκαλεί αστάθεια

Υστερα από επτά μήνες διακυβέρνησης από μια ομάδα ιδεοληπτικών και ανεπάγγελτων η χώρα βρέθηκε τρία χρόνια πίσω στην οικονομία και μερικές δεκαετίες στον δημόσιο λόγο. Το θράσος τους στην κατασυκοφάντηση των αντιπάλων τους χωρίς όρια, η προσβολή κάθε διαφορετικής φωνής, αλλά πρωτίστως η σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας ήταν στην ημερήσια διάταξη της παρέας που μας κυβερνούσε διαλύοντας τα πάντα.

Ετοίμαζαν μάλιστα, όπως ομολογήθηκε αρμοδίως, τη μετάβαση στην κόλαση της δραχμής, αλλά ευτυχώς για τον τόπο την υστάτη ώρα βρέθηκαν δυο-τρεις νοήμονες που έβαλαν φρένο στην τρέλα και τότε άρχισαν τα όργανα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Μαζί τα συζητούσαν, μαζί τα σχεδίαζαν και τα έβρισκαν άκρως επαναστατικά και πρωτοπόρα, αλλά ο... Θεός έβαλε το χέρι του και σταμάτησαν στο παρά ένα, αφού όμως φόρτωσαν τον τόπο με μερικά δισ. επιπλέον.

Από όσα λένε τώρα, και κυρίως ο Αλέξης Τσίπρας, δεν άλλαξαν μυαλά, απλώς ισχυρίζονται ότι έκαναν έναν ελιγμό και αποδέχτηκαν ένα Μνημόνιο το οποίο δεν πιστεύουν και δεν θέλουν να υλοποιηθεί. Συνεπώς, πάλι στα ίδια είμαστε και οι φαντασιώσεις συνεχίζονται με τη διαφορά ότι τώρα αποκαλύπτεται πλήρως πως αυτοσκοπός της παρέας που κυβερνούσε είναι η εξουσία πάση θυσία και όχι η σωτηρία του τόπου.

Ο κ. Τσίπρας, που παριστάνει τον σχολιαστή εκ του μακρόθεν για τα έργα και τις ημέρες του στο επτάμηνο που ήταν πρωθυπουργός, θέτει εκβιαστικό δίλημμα στους πολίτες για να υφαρπάξει την ψήφο τους χωρίς καμιά ειλικρινή μεταμέλεια για τα προηγούμενα ψεύδη και κανένα σχέδιο για την επόμενη μέρα. Ζητά «καθαρή εντολή» και αυτοδυναμία για να εξασφαλιστεί η πολιτική σταθερότητα, παραγνωρίζοντας ότι ο βασικός παράγων αστάθειας είναι ο ίδιος και η χαοτική πολιτική του στάση.

Είναι σύνηθες τα κόμματα και οι αρχηγοί τους να λένε υπερβολές, ενίοτε και ψεύδη, κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά να προσαρμόζονται σταδιακά στην πραγματικότητα εφόσον καταλάβουν την εξουσία. Στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ είχαμε ένα διαρκές παραλήρημα μπουρδολογίας και πολιτικής τρέλας που δυστυχώς συνεχίζεται σε νέα εκδοχή στην κούρσα της προεκλογικής περιόδου με αυταπόδεικτα ψεύδη χωρίς ίχνος συστολής. Αν και τώρα οι πολίτες δεν αντιληφθούν την πραγματικότητα και βολευτούν στον κόσμο των ψευδαισθήσεων, τότε δυστυχώς ο τόπος δεν έχει μέλλον και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.