Πιάσαμε πάτο

Διάβασα προ τριημέρου στην «Αυγή» για την Οργάνωση Μελών ΜΜΕ ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης (κλαδική δημοσιογράφων σε απλά ελληνικά) που ζητά από την κυβέρνηση να φροντίσει ώστε ο νέος νόμος για τα ΜΜΕ «να διασφαλίζει τη δεοντολογία και να μην επιτρέπει τη δράση των προπαγανδιστικών μηχανισμών της διαπλοκής». Περιέργως δεν αξιώνουν και πρόβλεψη ώστε οι προσλαμβανόμενοι σε κρατικά ΜΜΕ και σε γραφεία Τύπου κυβερνητικών υπηρεσιών και δημόσιων οργανισμών να είναι υποχρεωτικά μέλη του ΣΥΡΙΖΑ -άντε και μερικοί των ΑΝΕΛ-, αλλά αυτές οι δουλειές δεν χρειάζονται νομοθετική κάλυψη.

Φυσικά δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι οι «εκφραστές του νέου ήθους» αντιγράφουν τις χειρότερες πρακτικές των πασόκων, ανάμεσα στις οποίες οι περίφημες κλαδικές κατείχαν εξέχουσα θέση, λόγω των προνομίων που απολάμβαναν τα μέλη τους. Για τους περισσότερους τα προνόμια εξαντλούνταν σε μια θέση εργασίας, αλλά για κάποιους περιελάμβαναν και μία ή περισσότερες αργομισθίες. Και τότε και τώρα (ίσως τώρα περισσότερο λόγω και αυξημένης ανεργίας) η κομματική ταυτότητα ήταν και είναι βασικό προσόν εργασιακής διασφάλισης.

Μόνο που κομματική ταυτότητα και δημοσιογραφία δεν πάνε μαζί. Οχι πως ο δημοσιογράφος, ο κάθε δημοσιογράφος, δεν έχει τη δική του πολιτική τοποθέτηση. Φυσικά και την έχει και οπωσδήποτε τον επηρεάζει ή και τον καθορίζει επαγγελματικά. Αλλά δεν είναι, δεν επιτρέπεται να είναι κομματικό παπαγαλάκι, φερέφωνο και υπηρέτης της όποιας κομματικής πολιτικής. Είτε αρέσει είτε δεν αρέσει, άλλο δημοσιογράφος και άλλο κομματικός υπάλληλος.

Το κακό είναι ότι κοντά στα πολλά που έχει διαστρεβλώσει ο πολιτικός φανατισμός είναι και η δημοσιογραφία και ο τρόπος που ασκείται. Δυστυχώς έχουμε δώσει δικαιώματα οι δημοσιογράφοι. Είναι πολλά αυτά που παρεξηγήσαμε και που αντί να κοιτάξουμε αν και πώς θα μπορούσαμε να τα διορθώσουμε, τα εξωθούμε από το κακό στο χειρότερο. Παρότι έχουμε πιάσει πάτο.

Γιατί πάτος είναι η κατάντια της ΕΣΗΕΑ που έχει διαλυθεί σε μικροκομματικές φατρίες. Πάτος είναι οι δημοσιογράφοι που ως κύριο προσόν πλασάρουν την κομματική ταυτότητα. Πάτος είναι η προωθούμενη νομοθετική ρύθμιση βάσει της οποίας παρέχεται το δικαίωμα σε έναν παρατρεχάμενο του πρωθυπουργού να αποφασίζει πόσα κανάλια θα λειτουργούν στην Ελλάδα. Πάτος είναι να είσαι 40άρης πρωθυπουργός και να προωθείς ή να ανέχεσαι νεοσταλινικές επικοινωνιακές λογικές.