Το παιχνίδι της παραδοχής παίχτηκε με το φόβητρο της δραχμής .

Α ντε να τελειώνουμε με το θερμό καλοκαίρι, ένας μήνας έμεινε, ο Αύγουστος. Ετσι κι αλλιώς κανένας δεν μπορεί να το χαρεί, από τη στιγμή που το μυαλό του πηγαίνει συνεχώς στους λογαριασμούς, στην Εφορία και τη συμφωνία που έρχεται για να ελαφρύνει προσωρινώς και να επιδεινώσει μακροχρόνια την ήδη επώδυνη κατάσταση που ζούμε τα πέντε τελευταία χρόνια. Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο για την κοινωνική λειτουργία αλλά και για την ισορροπία της αγοράς. Η διασάλευση σε προσωπικό επίπεδο έφερε μια κοινωνική κατάθλιψη και μια μεγάλη απογοήτευση, έτσι που δύο πράγματα μπορούν να συμβούν.

Ή θα επικρατήσει το πνεύμα της παραδοχής και της υποταγής, μια και καλλιεργείται συστηματικά το δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, μας έχουν με τα μνημόνια δεμένους χειροπόδαρα ή θα πρέπει να έρθουμε σε πλήρη ρήξη για τη ριζική ανατροπή του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που πλέον δεν στέκεται καλά στα πόδια του. Το παιχνίδι της παραδοχής παίχτηκε με το φόβητρο της δραχμής και της άτακτης χρεοκοπίας και αυτό εκφράστηκε με το «ναι». Το «όχι» λειτούργησε ψυχοθεραπευτικά. Είχε να κάνει με το πνεύμα της αντίστασης, της περηφάνιας, της αξιοπρέπειας και λιγότερο με το πώς αντιμετωπίζεται αυτή η δύσκολη κατάσταση που δεν αφορά τη χώρα μας, γι' αυτό και ο αντίκτυπός του έφτασε σε όλη την Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας. Είναι αλήθεια πως η διαχείρισή του είναι δύσκολη, καθότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να συγκροτηθεί σε ένα ενιαίο κίνημα και να γίνει το νέο πολιτικό υποκείμενο που θα ξεπερνάει όλα τα κόμματα συμπεριλαμβανομένου και του ΣΥΡΙΖΑ. Η χώρα μας, αυτός ο αδύναμος κρίκος της Ευρωζώνης, έγινε η σπίθα για να πάρει φωτιά το καπιταλιστικό, ληστρικό και νεοφιλελεύθερο οικοδόμημα της λιτότητας, της ανεργίας και της γενικευμένης φτώχειας.

Οι ανατροπές θα συντελεστούν, καθότι η κρίση και η βαρβαρότητα της εκμετάλλευσης που θα την ακολουθεί προκαλούν ανθρωπιστική κρίση που έχει να κάνει και με τα ανθρώπινα υπαρξιακά δικαιώματα. Οι ανακατατάξεις που συντελούνται σε όλες τις χώρες της Ευρώπης θα οδηγήσουν στη δυναμική συγκρότηση του «όχι δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση». Κάθε χώρα ξεχωριστά θα αναδείξει τις δυνάμεις εκείνες που θα φέρουν το πνεύμα της αλληλεγγύης, της δικαιοσύνης και της ισότητας μέσα στη διαφορετικότητα που ζούμε. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε προς αυτήν τη κατεύθυνση. Η συνθηκολόγησή του, όμως, έπαιξε αρνητικό ρόλο. Τα τεχνικά και θεσμικά κλιμάκια λειτουργούν όχι απλώς εποπτικά, αλλά ως κυριαρχικά, καθότι ξεπουλιέται ο δημόσιος πλούτος της πατρίδας μας και έχουν λόγο και επιβάλλουν νομοθετήματα για τα ασφαλιστικά μας δικαιώματα, τα εργασιακά μας αλλά και για το πόσο και τον τρόπο να αναπνεύσουμε. Χρησιμοποιήθηκαν οι τράπεζες για τον έλεγχο της ρευστότητας και δοκιμάστηκαν οι Ελληνες που το αντιμετώπισαν ψύχραιμα. Το «όχι» δεν είναι προσωρινό και δεν λειτουργεί διχαστικά. Το «ναι» θα 'ρθει να το συναντήσει στο κοινό μέτωπο, το εθνικοταξικοπατριωτικό, γιατί πρέπει να αγωνιστούμε για να απελευθερωθούμε από τη νέα οικονομική κατοχή που πάει να μας επιβάλλει η ελίτ της ενωμένης Ευρώπης της Γερμανίας.