Η διπλή «ομηρεία» του κ. Τσίπρα

Η διάσπαση στον ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει αναπόφευκτη και οι όρκοι ενότητας απλώς εξυπηρετούν τους σχεδιασμούς των επιμέρους ομάδων για την αναμέτρηση που έρχεται. Η απώλεια της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή δεν είναι στιγμιαία αλλά διαρκής και αξεπέραστη, καθώς δεν έγινε για κάποιο δευτερεύον ζήτημα. Η αναμέτρηση αφορά τον πυρήνα της ασκούμενης πολιτικής που θα έχει ακόμη πιο οδυνηρή συνέχεια για τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα που ετοιμάζονται για τον έλεγχο του κόμματος διεκδικούν λίγο χρόνο, για να χρεώσουν τις ευθύνες της διάσπασης στον... εσωκομματικό αντίπαλο.

Τα διαλυτικά φαινόμενα στο κυβερνητικό στρατόπεδο δημιουργούν συνθήκες ακινησίας, σε μια στιγμή που κρίνεται η σταθερότητα της χώρας και όλα κρέμονται από μια κλωστή. Η κυβέρνηση στην πραγματικότητα υπάρχει χάρη στην ανοχή που σκόπιμα δείχνει η αντιπολίτευση για τους δικούς της λόγους, ασχέτως αν στο Μέγαρο Μαξίμου παριστάνουν πως έχουν τον έλεγχο της κατάστασης. Ο πρωθυπουργός με την ατολμία του τελεί σε μια διπλή ομηρεία, που είναι επικίνδυνη τόσο για τον ίδιο όσο και πρωτίστως για τον τόπο. Από τη μια πιέζεται ασφυκτικά από το κόμμα του στα όρια της απώλειας ελέγχου των εξελίξεων, καθώς οι συσχετισμοί ανατρέπονται και δεν αποκλείεται, αν τολμήσει ευθεία αναμέτρηση, να χάσει την ηγεσία. Από την άλλη στη Βουλή εξαρτάται απολύτως από την αντιπολίτευση και κάθε του κίνηση εφεξής πρέπει να έχει την έγκρισή της. Στην πραγματικότητα, όπως εύστοχα παραδέχτηκε ο υπουργός Δημόσιας Τάξης Γ. Πανούσης, η κυβέρνηση είναι ήδη τρικομματική με τον ΣΥΡΙΖΑ στα δύο και τους ΑΝΕΛ.

Το προφανές είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί επί μακρόν και πάντως όχι για πολύ μετά την υπογραφή του νέου Μνημονίου, το οποίο είναι πια μονόδρομος για τη σταθεροποίηση της χώρας. Χρονικά αυτό προσδιορίζεται το αργότερο στις αρχές Σεπτεμβρίου, οπότε αμέσως μετά ο Αλ. Τσίπρας οφείλει να λάβει αποφάσεις για το πώς θα συνεχιστεί η διακυβέρνηση του τόπου. Η παρωδία των πολλαπλών πλειοψηφιών στη Βουλή δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από κανέναν. Το ενδεχόμενο προσφυγής στις κάλπες μπορεί ενδεχομένως να εξυπηρετεί τους σχεδιασμούς του Μαξίμου, αλλά σίγουρα αποτελεί καταστροφική επιλογή για την οικονομία.

Προφανώς για τον κ. Τσίπρα είναι ευκολότερο να «καθαρίσει» με όσους τον αμφισβητούν στις λίστες των βουλευτικών εκλογών που μπορεί να τις καταρτίσει κατά το δοκούν, παρά σε ένα κομματικό συνέδριο που δεν αποκλείεται και να το χάσει. Ωστόσο φαίνεται πια πως δεν αρκεί να θέλει εκλογές, πρέπει και να μπορεί να τις κάνει. Το κακό προηγούμενο του δημοψηφίσματος, που λειτούργησε καταστροφικά σε όλα τα επίπεδα, δεν βοηθά και πολύ για λεονταρισμούς. Τώρα που πήρε τη στροφή, οφείλει να την ολοκληρώσει, αλλιώς το χάος τον περιμένει.