Ο λαός εξαντλημένος περιμένει απλώς ένα θετικό μήνυμα.

Δυστυχώς, όπως συνήθως συμβαίνει στη ζωή, έτσι και στην περίπτωση των διαπραγματεύσεων με τους δανειστές κινδυνεύουμε να δούμε να επιβεβαιώνονται τα χειρότερα σενάρια. Ακόμη και οι πιο απαισιόδοξοι, οι πιο σκληροί επικριτές του προεκλογικού παραληρήματος του ΣΥΡΙΖΑ, δεν πίστευαν ότι θα καταλήγαμε στις τωρινές δραματικές στιγμές. Οπου ένας ολόκληρος λαός εξαντλημένος περιμένει απλώς ένα θετικό μήνυμα.

Βρίσκει όμως μόνο τις ενέσεις αισιοδοξίας που στέλνει όλο και σε μεγαλύτερες αλλά όλο και πιο αναποτελεσματικές δόσεις το επιτελείο της κυβέρνησης. Ο κόσμος καιγόταν χθες και μας εξηγούσαν το πώς η ελληνική πρόταση είναι η βάση των διαπραγματεύσεων. Το πώς η Αθήνα δεν κινείται πέραν των κόκκινων γραμμών της. Πώς υποχρεώθηκαν οι ηγέτες της Ευρωζώνης να ικανοποιήσουν το αίτημα του κ. Τσίπρα και να συναντηθούν για την πολιτική διαπραγμάτευση.

Ο κ. Βαρουφάκης εξηγούσε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ότι οι υπουργοί διαφώνησαν με την πρόταση των θεσμών, την ίδια ώρα που είχε εκδοθεί ανακοίνωση από το Eurogroup και εξηγούσε ότι οι υπουργοί ζήτησαν από την Ελλάδα να αποδεχθεί την πρόταση των θεσμών. Η θέση της κυβέρνησης είναι τραγική, αλλά πραγματικά ελάχιστους θα ενδιέφερε εάν από τις επιλογές της δεν κρινόταν η τύχη της χώρας. Εξάλλου αυτή ήταν που ήθελε να παίξει με τη φωτιά, να ισορροπήσει στο κενό.

Εχουν δίκιο ο πρωθυπουργός και πολλά κυβερνητικά στελέχη όταν δηλώνουν ξαφνικά ότι υπάρχει πολιτικό κίνητρο στη σκληρή στάση των δανειστών και των ευρωπαϊκών πρωτευουσών που θέλουν να ταπεινώσουν μια αριστερή κυβέρνηση. Ακόμη κι έτσι, αυτό δεν αποτελεί άλλοθι ούτε για την Αριστερά ούτε για τον ίδιο τον κ. Τσίπρα. Οφειλαν να το γνωρίζουν ότι η ΕΕ, η Ευρωζώνη, το ΝΑΤΟ, δεν είναι κατηχητικό θηλέων, ούτε θα καθίσουν να τρώνε σκαμπίλια από τον κ. Μπαλάφα ή τον κ. Στρατούλη... Ολοι τούς είχαν προειδοποιήσει. Επέλεξαν όμως να τα κάνουν όλα όλο και πιο δύσκολα, όλο και πιο δραματικά.

Κινδυνεύει η ελληνική Αριστερά να αποδειχθεί για μια ακόμη φορά επικίνδυνα ανώριμη. Παραδομένη σε χέρια φανατικών και αλαζονικών ξερολιστών. Διαφορετικά θα γνώριζε η Αριστερά ότι δεν έχει καμία αξία να καταλάβεις τα χειμερινά ανάκτορα αν δεν μπορείς να τα κρατήσεις. Και κυρίως, εάν δεν ξέρεις τι θέλεις να τα κάνεις.