Η κυβέρνηση εγκλωβισμένη από τις συνιστώσες της φαίνεται ικανή να οδηγήσει τη χώρα σε πιστωτικό γεγονός.

Η κυβέρνηση εγκλωβισμένη από τις συνιστώσες της φαίνεται ικανή να οδηγήσει τη χώρα σε πιστωτικό γεγονός (χρεοκοπία). Αδιαφορεί για τους κανόνες των διεθνών αγορών και της ευρωπαϊκής συνύπαρξης. Μεθυσμένη με επαναστατικά όνειρα, εκτιμά ότι ήρθε η ώρα της ανατροπής του καπιταλισμού στην Ελλάδα? στην Ευρώπη? στον κόσμο. Αρνείται να εγκύψει στην οικονομική ιστορία και να εξετάσει τις επιπτώσεις στις χώρες που βρέθηκαν σε αντίστοιχη θέση. Η αιφνίδια ανακοπή χρηματοδότησης μιας οικονομίας που προκύπτει αμέσως μετά την εκδήλωση ενός πιστωτικού γεγονότος, είναι δεδομένο ότι συρρικνώνει τις παραγωγικές δραστηριότητες και καταβαραθρώνει το ΑΕΠ. Ωστόσο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχουν οι μικροοικονομικές συνθήκες και η ποιότητα της καθημερινότητας των πολιτών και των επιχειρήσεων που εν τέλει θα καθοδηγήσουν τα μακροοικονομικά αποτελέσματα. Σε ένα καθεστώς περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων όπως θα προκύψει αμέσως μετά τη χρεοκοπία, οι συναλλασσόμενοι αποκτούν δικαίωμα να μην ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους έναντι του Δημοσίου και των ιδιωτών, ακόμα κι αν έχουν τη δυνατότητα. Η γενίκευση της μη ανταπόκρισης οδηγεί στην κατάρρευση της εμπιστοσύνης μεταξύ των συναλλασσομένων, που αποτελεί το θεμέλιο των οικονομικών σχέσεων.

Σε ένα τσουνάμι πτωχεύσεων, οι απολύσεις θα εκτιναχθούν, με ή χωρίς τα νομίμως προβλεπόμενα, προϊόντα θα ανατιμηθούν ή θα εξαφανιστούν από τα ράφια, μαύρη αγορά και αυθαιρεσία των συναλλασσομένων θα αφήσουν απροστάτευτους τους εισοδηματικά ασθενέστερους, σε μια χαοτική οικονομία χωρίς κανόνες. Η συναλλακτική αναρχία θα επηρεάσει αναπόφευκτα τις κοινωνικές σχέσεις παράγοντας αβεβαιότητα και ανασφάλεια...

Χωρίς την ασφάλεια των κανόνων και με αδρανή την κρατική προστασία, οι οικονομικά ισχυροί θα καταδυναστεύσουν την κοινωνία, ενώ πολίτες θα αναζητήσουν διέξοδο σε αγελαίες συμπεριφορές. Τα άκρα του πολιτικού φάσματος θα ενισχυθούν και μαζί η βία και οι εμφύλιες συγκρούσεις. Μόνο που για τις κομματικές ιεραρχίες αυτό θα λέγεται επανάσταση, ενώ για τις εναπομείνασες παραγωγικές δυνάμεις θα συνιστά «πλαίσιο ανάκαμψης». Και κάπου εδώ θα προκύψει πάλι το δίλημμα Ευρώπη, μέτρα και μεταρρυθμίσεις για μια ανοικτή οικονομία, ή δραχμή, κρατικοποιήσεις, υψηλός πληθωρισμός, απαξίωση περιουσιών και ανθρώπων, δίνη υποτιμήσεων, ύφεσης και δυσθεώρητης ανεργίας... σε μια απομονωμένη αλλά «αριστερή» χώρα...; Η ψήφος ακόμα και εάν εκτονώνει, είχε και θα έχει συνέπειες!