Οι δύο... ΣΥΡΙΖΑ

Την ώρα που ο Μ. Γλέζος καλούσε τους εργαζόμενους να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής, ο Αλ. Τσίπρας αναζητούσε πεδίο συμφωνίας με τον Ζ. Κ. Γιούνκερ, ανοίγοντας πλέον και τα δύο ζητήματα ταμπού για τον ΣΥΡΙΖΑ: Ασφαλιστικό και εργασιακά. Η εικόνα αυτή των δύο... ΣΥΡΙΖΑ, αυτών που βρίσκονται εντός Μεγάρου Μαξίμου και εκείνων που είναι εκτός, εξακολουθεί να υπάρχει, προκαλώντας νευρικότητα όχι μόνο στους εταίρους και δανειστές της χώρας αλλά και στην κοινή γνώμη.

Πρόκειται για έναν ιδιόμορφο πόλεμο νεύρων που έχει ξεκινήσει αμέσως μετά τις εκλογές και συνεχίζεται τρεις μήνες μετά... Αλλα μηνύματα εκπέμπει το Μέγαρο Μαξίμου, αλλιώς τα εξηγούν οι βουλευτές και τα κομματικά στελέχη (ως άλλος εσωκομματικός πόλος) δίνουν τη δική τους τρίτη εκδοχή! Πόσο όμως μπορεί να συνεχίζεται αυτό; Προφανώς όχι πολύ και τούτο διότι ο χρόνος πλέον είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλος της κυβέρνησης Τσίπρα. Τη Δευτέρα πρέπει να υπάρξει σαφής πρόοδος και την Τρίτη να δοθούν τα χρήματα στο ΔΝΤ.

Οσο όμως συνεχίζεται αυτή η πολυγλωσσία, η αμφισημία, οι «θολές» δηλώσεις τόσο η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια και ο εκνευρισμός θα εντείνονται. Η χώρα έχει αυτή την ώρα ανάγκη από ξεκάθαρες επιλογές και λύσεις. Από αποφάσεις. Τα λόγια, η ατέρμονη ανάλυση που θυμίζει εν πολλοίς ένα σχολικό 15μελές αποτελούν περιττή πολυτέλεια για τη χώρα. Ισως κάποτε, την περίοδο της ευμάρειας, όλα αυτά να είχαν κάποιο ενδιαφέρον. Τώρα όμως, οι κίνδυνοι απομάκρυνσης της χώρας από τον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για συζητήσεις. Η στήλη είχε επισημάνει από καιρό ότι τώρα είναι η «ώρα του συγκεκριμένου».

Μέχρι στιγμής αυτό δεν έχει υπάρξει με τα γνωστά αποτελέσματα. Είναι υποχρέωση του πρωθυπουργού να επιλέξει με ποιους πηγαίνει και ποιους αφήνει. Εάν θα κοιτάξει τη διατήρηση των εσωκομματικών του ισορροπιών εις βάρος της πορείας της χώρας, εάν θα πάρει δύσκολες αποφάσεις στρέφοντας το βλέμμα του στο μέλλον. Εάν επιλέξει την απραξία, τότε θα έχει την τύχη εκείνου που πατούσε για καιρό σε δύο βάρκες...