Τι περίμενα

Θα θυμάστε, υποθέτω, τον Τσίπρα, τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου και γενικά όλους στον ΣΥΡΙΖΑ να αξιώνουν τα προηγούμενα χρόνια από τους πολιτικούς αντιπάλους τους να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό για τα δεινά που η πολιτική τους είχε προκαλέσει. Κι επειδή όλοι τους επίμονα δηλώνουν ότι είναι «αριστεροί» περίμενα ότι, αν μη τι άλλο, θα έβρισκαν να ψελλίσουν δυο λόγια αυτοκριτικής για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύτηκαν προηγουμένως ως αντιπολίτευση και πολιτεύονται τώρα ως κυβέρνηση.

Περίμενα, για παράδειγμα, να ακούσω τον πρωθυπουργό να ομολογεί πως όταν μας διαβεβαίωνε ότι δεν υπήρχε ούτε μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να μη δεχτούν οι εταίροι τις προτάσεις του απλώς μας δούλευε, γιατί ούτε προτάσεις είχε ούτε κάποιον στοιχειωδώς κατάλληλο να διαπραγματευτεί μαζί τους.

Περίμενα πως την ώρα που ο τόπος ζει με τον εφιάλτη μιας ενδεχόμενης χρεοκοπίας θα διέθεταν οι κορυφαίοι του ΣΥΡΙΖΑ μερικά δράμια έστω σοβαρότητας και υπευθυνότητας και θα αναγνώριζαν πως αντί όλα αυτά τα χρόνια να λαϊκίζουν ξεδιάντροπα, θα είχαν στρωθεί στη δουλειά και θα είχαν διαμορφώσει μια υπεύθυνη και ρεαλιστική πολιτική για το μέλλον του τόπου.

Περίμενα πως οι άνθρωποι που ονειρεύονταν να βρεθούν κάποτε στην εξουσία θα είχαν προβληματιστεί πολύ νωρίτερα για τις πιθανές επιλογές τους σε στιγμές κρίσης, έτσι ώστε να μη φτάσουν στην έσχατη κατάντια να ομολογούν πως τελικά οι εταίροι και το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος και ότι χωρίς τη βοήθειά τους ούτε ανάπτυξη μπορεί να υπάρξει, αλλά ούτε και εκπλήρωση των στοιχειωδών υποχρεώσεών μας.

Περίμενα ότι σοβαροί και υπεύθυνοι πολιτικοί που δεσμεύτηκαν συνολικά ως κόμμα στον ελληνικό λαό ότι μόνο μέσα στην Ευρωζώνη θα αναζητούσαν τη λύση των προβλημάτων μας, δεν θα υποδύονταν τώρα τους σαλτιμπάγκους πασχίζοντας να μπάσουν από την πίσω πόρτα τη χρεοκοπία, τη δραχμή και τις ιστορικά καταδικασμένες ονειρώξεις τους.

Και περίμενα ακόμη πως θα βρίσκονταν και μερικοί αριστεροί (χωρίς εισαγωγικά) να διαμαρτυρηθούν για την ανοχή απέναντι στον ακροδεξιό κυβερνητικό εταίρο και στις εξευτελιστικές προτάσεις του προς την υπερατλαντική υπερδύναμη (βάση στο Αιγαίο και ξεπούλημα πετρελαϊκών κοιτασμάτων).

Πολλά περίμενα. Αλλά υπό μία προϋπόθεση που δυστυχώς δεν υπήρχε: ότι οι μετέχοντες στο κομματικό πανηγύρι θα ήταν υπεύθυνοι και σοβαροί.