Η πραγματική οικονομία έχει ουσιαστικά αδρανοποιηθεί, η κατάστασή της επιδεινώνεται συνεχώς.

Δεν πρωτοτυπούμε υπενθυμίζοντας ότι τα χρονικά περιθώρια είναι ασφυκτικά. Αλλωστε, αυτήν τη φορά δεν χρειάζεται να επικαλεστούμε τις υπάρχουσες συμφωνίες και τις προβλεπόμενες σε αυτές ημερομηνίες τήρησης της μιας ή της άλλης δέσμευσης. Τώρα είναι οι δηλώσεις του πρωθυπουργού αλλά και του αντιπροέδρου της κυβέρνησης που προσδιορίζουν ότι ο επιδιωκόμενος έντιμος συμβιβασμός είναι υπόθεση μερικών εικοσιτετραώρων.

Αν και κατά πόσο θα δικαιωθούν οι προσδοκίες των κυβερνώντων μένει να το δούμε. Πάντως, οι προθέσεις τους είναι δεδομένες. Ο Γ. Δραγασάκης φιλοδοξεί ότι μέχρι την Τρίτη θα έχουν επιτευχθεί οι επιθυμητές συγκλίσεις με τους εταίρους και δανειστές και ο πρωθυπουργός πιστεύει με τη σειρά του ότι η Σύνοδος Κορυφής της 20ής και 21ης Μαΐου θα αποδώσει την πολιτική λύση την οποία επίμονα επιδιώκει.

Δεδομένο είναι μάλιστα και το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί η κυβέρνηση προκειμένου να εξασφαλίσει τη συμφωνία. Οπως υπογράμμισε ο Αλ. Τσίπρας με την ομιλία του στο συνέδριο του Economist, ήδη η κυβέρνηση έχει προβεί στους συμβιβασμούς που της αναλογούν. Τώρα είναι η σειρά των εταίρων να προβούν σε ανάλογες κινήσεις. Οι συμβιβαστικές λύσεις συνεπάγονται εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Εκεί που η ελληνική πλευρά δεν πρόκειται να υποχωρήσει είναι στην απαίτηση για νέες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις.

Αν και κατά πόσο θα αποδώσει ο νέος κυβερνητικός σχεδιασμός είναι κάτι που οι επόμενες μέρες θα το δείξουν. Αλλά το βέβαιο είναι ότι εδώ που έχουμε φτάσει περιθώρια για νέες αποτυχίες δεν υπάρχουν. Η πραγματική οικονομία έχει ουσιαστικά αδρανοποιηθεί, η κατάστασή της επιδεινώνεται συνεχώς και η έλλειψη ρευστότητας δεν αφήνει περιθώρια για αισιόδοξες προοπτικές. Είναι κάτι που όλοι το γνωρίζουμε και δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι χωρίς τη βοήθεια και τη συνεργασία των εταίρων μας είναι δυνατή η βελτίωση της σημερινής οικονομικής πραγματικότητας.

Και αυτό ακριβώς το δεδομένο είναι που θα πρέπει να έχουν κατά νου όσοι έμμεσα ή άμεσα και για λογαριασμό της μιας ή της άλλης πλευράς είναι σε θέση να επηρεάσουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό την πορεία και το τελικό αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων.

Εκείνο που πάνω απ' όλα μετράει είναι η τύχη μιας χώρας και ενός λαού που βίωσαν και βιώνουν μια χωρίς προηγούμενο για ευρωπαϊκή δημοκρατία οικονομική περιπέτεια. Κάπου εδώ η ταλαιπωρία αυτή πρέπει να σταματήσει. Το χρωστάμε πρώτοι εμείς στον τόπο μας και στο μέλλον του. Και το χρωστάνε και οι εταίροι μας στο όνειρο της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.