Ανεμομαζώματα...

Θα θυμάστε, υποθέτω, το πρώτο μετεκλογικό διάστημα και τις αξέχαστες εκείνες καυχησιολογίες των Συριζαίων που έτρεφαν και διατυμπάνιζαν την ψευδαίσθηση ότι σχεδόν στο σύνολό του ο ελληνικός λαός επικροτούσε τις πρωτοβουλίες και τις επιλογές της «πρώτης αριστερής κυβέρνησης». Φυσικά ήξεραν, αλλά επιμελώς απέκρυπταν ότι την επομένη κάθε εκλογικής αναμέτρησης τα ποσοστά αποδοχής του νικητή εκτοξεύονται σε δυσπρόσιτα ύψη, για να υποχωρήσουν στη συνέχεια σταδιακά και να φτάσουν κάποια στιγμή στα... κιλά του.

Σε αυτήν τη φάση έχουμε μπει πια και η «απομυθοποίηση» είναι μάλιστα ραγδαία. Τα 75άρια και 80άρια της λαϊκής αποδοχής έχουν γίνει 45άρια και 40άρια, οι 20 και παραπάνω μονάδες διαφοράς από τη μουδιασμένη και αμήχανη ΝΔ έχουν πέσει στις 10, ο ΣΥΡΙΖΑ μόλις που συγκρατεί το εκλογικό ποσοστό του, ενώ έτσι και προχωρήσει κάποιος σε ειδικότερες αξιολογήσεις η εικόνα μοιάζει μέχρι και απογοητευτική. Ελάχιστοι είναι εκείνοι που βλέπουν τη ζωή τους να βελτιώνεται (μόλις 16,5%), ενώ υπερβαίνουν το 41% αυτοί που πιστεύουν ότι θα πάμε από το κακό στο χειρότερο.

Και φυσικά τα δύσκολα είναι μπροστά. Χωρίς με αυτό να εννοώ αποκλειστικά και μόνο τα οικονομικά και όπου αυτά θα καταλήξουν. Διότι είναι και τα άλλα. Τα πολλά άλλα. Το μεταναστευτικό, για παράδειγμα. Ή οι αντιεξουσιαστές. Ή το πρόβλημα της αστυνόμευσης και της ασφάλειας. Ολα αυτά για τα οποία πλείστοι όσοι στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ ζουν με την ψευδαίσθηση ότι ψηφίστηκαν στις 25 του Γενάρη για να ικανοποιήσουν τις ιδεοληψίες της κάθε συνιστώσας και του κάθε γκρουπούσκουλου.

Στην πολιτική τίποτα δεν μεταβάλλεται από τη μια μέρα στην άλλη. Θέλει τον χρόνο της η κάθε ανατροπή συσχετισμού δυνάμεων. Κι όποιος σπεύδει να προδικάσει ότι έριξε οριστικά και αμετάκλητα στο καναβάτσο τον αντίπαλό του, είναι καταδικασμένος να ζήσει αργά ή γρήγορα την εμπειρία της ήττας. Ιδιαίτερα όταν η εκλογική του δύναμη υπήρξε αποτέλεσμα συγκυριών και δεν έχει καμιά σχέση με στέρεα συγκροτημένες κοινωνικές ομάδες και με σαφείς πολιτικούς στόχους. Κάποια στιγμή θα διαπιστώσουν στον ΣΥΡΙΖΑ πόσο σωστή είναι η αναφορά σε «ανεμομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα».