Ηταν ένα ραντεβού που άργησε δυο μήνες.

Ηταν ένα ραντεβού που άργησε δυο μήνες, για να μη σας πω πέντε χρόνια. Χρειάστηκε να γίνουν εκλογές, να οδηγείται σε κατάρρευση η ελληνική οικονομία, οι άνεργοι να αυξάνονται και να πληθύνονται και στα ταμεία να μένουν χρήματα για μια-δυο εβδομάδες, για να γίνει αυτό το ραντεβού. Η συνάντηση Μέρκελ-Τσίπρα ήταν ένα σημαντικό βήμα κατευνασμού παθών, χρήσιμης παραδοχής της πραγματικότητας, κυρίως για την ελληνική πλευρά.

Η γερμανική κοινή γνώμη είδε ότι ο αριστερός Ελληνας πρωθυπουργός δεν είναι ο «δαίμονας» της Ευρώπης που στοχοποιεί τους Γερμανούς, αλλά αντίθετα υπερασπίστηκε την κ. Μέρκελ από την προσβολή που υπέστη από το πρωτοσέλιδο του «Σπίγκελ».

Ο κ. Τσίπρας έστειλε το μήνυμα ότι «για όλα όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν φταίνε οι Γερμανοί», αποδοκιμάζοντας έτσι τις γνωστές ακρότητες που κυριαρχούσαν στις διαδηλώσεις και στη ρητορική των νυν κυβερνητικών στελεχών. Αναγνώρισε ότι δεν πρέπει να γκρεμίσουμε ό,τι θετικό κτίστηκε (επί Μνημονίου), αλλά προκάλεσε μια κάποια ανησυχία (deja vu) όταν ανέφερε ότι πρέπει να προχωρήσουμε τη «δημοσιονομική προσαρμογή» με άλλο «μείγμα πολιτικής»... Είναι όμως ο πρώτος Ελληνας ηγέτης που από την καγκελαρία δήλωσε ότι το θέμα των πολεμικών αποζημιώσεων και του κατοχικού δανείου είναι «ηθικής» τάξης και όχι «υλικό», κλείνοντας επισήμως τη συζήτηση. Διαβεβαιώνοντας μάλιστα, σε πείσμα των όσων δήλωνε ο υπουργός Δικαιοσύνης, ότι κανείς από την κυβέρνηση δεν διανοήθηκε την κατάσχεση του Ινστιτούτου Γκαίτε.

Μια δήλωση τη στιγμή που η ίδια η κυβέρνηση πανηγύριζε για το ότι το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους είχε ετοιμάσει τον φάκελο για τη διεκδίκηση του κατοχικού δανείου και έπιανε δουλειά η επιτροπή που ομόφωνα συστάθηκε στη Βουλή υπό την ηγεσία της Ζωής Κωνσταντοπούλου.

Το μόνο που δεν ακούστηκε στο Βερολίνο ήταν πότε θα ξεφύγει η Ελλάδα από τη λεπτή γραμμή της χρεοκοπίας. Αυτής που περιέγραψε ο πρωθυπουργός στην επιστολή του της 15ης Μαρτίου. Ας ελπίσουμε ότι το πολύ ακριβό εισιτήριο που πληρώθηκε για το Βερολίνο θα ισχύσει και για το επόμενο Eurogroup. Γιατί σε αυτό παρέπεμψε για τα λεφτά η κ. Μέρκελ? Εκεί που συμμετέχει ο κ. Σόιμπλε?