Αντί για την «αξιοπρέπεια του λαού», ας επιδιώξει την αξιοπρέπεια της χώρας.

Αυτό ακριβώς ήταν και το νόημα των «παλλαϊκών» συγκεντρώσεων. «Ούτε βήμα πίσω», «100% διαγραφή χρέους», «Δεν? μασάμε» εις άπταιστη? Αγγλική έγραφαν τα πλακάτ. Δεν είχαν σκοπό να στηρίξουν την κυβέρνηση σε έναν λογικό συμβιβασμό, αλλά να τη δεσμεύσουν εμποδίζοντας τον όποιο συμβιβασμό. Με τη σημερινή λογική της κυβέρνησης, οι συγκεντρώσεις δεν κατάφεραν πολλά. Από την άλλη, ακούμε ότι επειδή η κυβέρνηση έκανε «στροφή στον ρεαλισμό» και έστειλε τον κατάλογο με τις «παραχωρήσεις», πρέπει να «χειροκροτήσουμε». Θυμίζω ότι η κυβέρνηση εκλέχθηκε με τελείως διαφορετική ατζέντα και τώρα απλώς δέχτηκε ό,τι θα δεχόταν το Ποτάμι, ακόμη και η πρώην συγκυβέρνηση. Πώς να χειροκροτήσω κάτι που ήδη κόστισε στη χώρα μερικά δισ., έφερε πολύ άγχος σε πολλούς, έβαλε σε κίνδυνο διεθνείς συμμαχίες και εκχυδάισε τον δημόσιο διάλογο με αναλήθειες, απειλές και απλές ονειρώξεις. Αντίθετα θα άξιζε να στηρίξει κανείς την κυβέρνηση, παρά την καταφανή εξαπάτηση, αν την? αξιοποιούσε σωστά. Κανείς δεν την υποχρεώνει να επιμείνει σε πράγματα που δεν πρέπει να γίνονται, αλλά μπορεί να επιμείνει σε πράγματα που δεν? λέγονται. Κανείς δεν θα την κατακρίνει αν στενοχωρήσει τους κρατικοδίαιτους γυμνοσάλιαγκες, που συνωστίζονται στα υπουργεία για τις θέσεις στα νοσοκομεία και τα σχολεία, αν καθιερώσει αδιάβλητους διαγωνισμούς για τις 5.000 θέσεις στελεχών που προφανώς δεν διαθέτει. Κανείς δεν την υποχρεώνει να ακυρώσει συμφέρουσες διεθνείς συμβάσεις ή διαγωνισμούς σε εξέλιξη απλώς επειδή κομματικά στελέχη έχουν «άλλες» βλέψεις ή και ιδεοληψίες.

Με άλλα λόγια, αντί για την «αξιοπρέπεια του λαού», ας επιδιώξει την αξιοπρέπεια της χώρας. Μία αξιοπρεπής χώρα παράγει και δεν δανείζεται, φορολογεί δίκαια, δεν ταλαιπωρεί και δεν εξαπατά τους πολίτες της. Ενας λαός μπαταχτσής δεν είναι αξιοπρεπής και δεν είναι ασφαλής. Η κυβέρνηση πρέπει να διαπλάθει υπεύθυνους και αξιοπρεπείς πολίτες, όχι ανεύθυνους και αγράμματους χειροκροτητές.