Ναι μεν, αλλά...

Δεν έχω τίποτα με τις συγκεντρώσεις. Οπως και με τις διαδηλώσεις, άλλωστε. Απλώς δεν είναι από τις εκδηλώσεις στις οποίες επιδόθηκα με ιδιαίτερο ζήλο στη διάρκεια της ζωής μου. Κι αυτό γιατί εκείνο που πάντα πίστευα και πιστεύω είναι ότι τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με τη λογική και μόνο με τη λογική και όχι με το συναίσθημα. Δεν ξέρω καμία λαοσύναξη που να πέτυχε τον επιδιωκόμενο στόχο της, αν και γνωρίζω αρκετές που μόνο προβλήματα συσσώρευσαν.

Εδώ και δύο εβδομάδες αποτελούν και πάλι συχνό φαινόμενο οι εκδηλώσεις συμπαράστασης προς την κυβέρνηση στο Σύνταγμα αλλά και σε άλλες πλατείες της χώρας. Είναι η ανταπόκριση στην πρωθυπουργική έκκληση να σταλεί στις Βρυξέλλες το μήνυμα ότι δεν είναι μόνοι στη διαπραγμάτευση που διεξάγουν ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης, ο Βαρουφάκης και συνολικά η κυβέρνηση, αλλά τους συμπαραστέκεται και σύσσωμος ο ελληνικός λαός.

Τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τους εταίρους και δανειστές μας, δεν το έχω καταλάβει. Φυσικά και αντιμετωπίζουν με την επιβαλλόμενη ευαισθησία τις λαϊκές εκδηλώσεις και αντιδράσεις, αλλά πρωτίστως, αν όχι αποκλειστικά, τις δικές τους. Και για να το πούμε πιο ωμά, εκείνο που απασχολεί σήμερα τη Μέρκελ είναι το εκλογικό στραπάτσο των Χριστιανοδημοκρατών στο Αμβούργο και όχι αν στο Σύνταγμα διαδήλωσαν 5, 10 ή 50 χιλιάδες Ελληνες.

Την έχουμε την παθογένεια οι Ελληνες να πιστεύουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και ότι όλοι οφείλουν να ασχολούνται θετικά ή αρνητικά μαζί μας. Μόνο που δεν είναι έτσι. Οπως εμείς πρωτίστως με τα δικά μας προβλήματα και συμφέροντα ασχολούμαστε, το ίδιο κάνουν και όλοι οι άλλοι. Και η κάθε κυβέρνηση στο δικό της εκλογικό σώμα λογοδοτεί και αυτό οφείλει να έχει κατά νου στις αποφάσεις της.

Που πολύ φοβάμαι ότι ειδικά για την περίπτωσή μας δεν βοηθάει καθόλου. Ο Τσίπρας, ο Δραγασάκης κι ο Βαρουφάκης δεν πηγαίνουν στις Βρυξέλλες για να στήσουν αντάρτικο, αλλά για να διαπραγματευτούν. Και διαπραγμάτευση σημαίνει εκατέρωθεν υποχωρήσεις. Αλλά έως τώρα δεν έχω ακούσει ούτε ένα σύνθημα από το Σύνταγμα ή οποιαδήποτε άλλη πλατεία που να ταυτίζεται με συμβιβαστική διάθεση. Ολα την αξίωση για «συντριβή του εχθρού» και «ανυποχώρητη εθνική στάση» διατυπώνουν.