Η ζωή είναι δρόμος

Οι δρόμοι και οι πλατείες δεν πλημμύρισαν από τους πολίτες που ανησυχούν και στηρίζουν τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ηταν γεμάτες από ένα πνεύμα ανάτασης και ανάσας που φανέρωναν το αίσθημα περηφάνιας και την πίστη πως μπορούμε να αλλάξουμε πολλά και πρώτα απ' όλα τους εαυτούς μας, που είχαν στρογγυλοκαθίσει στο βόλεμα του καναπέ... Δεν είναι λίγη η ψυχική ευφορία, αν διαπεράσει την ελληνική κοινωνία που πάσχει από κατάθλιψη και φοβίες. Τότε ο πραγματικός πρωταγωνιστής θα είναι ο λαός, που πραγματώνει τη λαχτάρα τού να καθορίζει τη ζωή του απαλλαγμένος από τα πολύπλευρα δεσμά που του έχουν επιβληθεί.
Η ρήξη έχει να κάνει με το καπιταλιστικό καταναλωτικό σύστημα. Εχει να κάνει με τον καταναλωτικό πολιτισμό που παράγει. Και έχει να κάνει με το καθέναν ξεχωριστά και όλους μαζί που τον τροφοδοτεί με ψεύτικες και τεχνητές ανάγκες που επιπλέουν σαν σκουπίδια στην εμπορευματοποιημένη ζωή που ευτελίζεται. Αντε θύμα, άντε ψώνιο, άντε σύμβολο αιώνιο, αν ξυπνήσεις μονομιάς θα έρθει ανάποδα ο ντουνιάς, ο Βάρναλης το φωνάζει ακόμα μέσα από τον τάφο του.
Είναι θετικό που συνειδητοποιούν οι ενεργοί πολίτες πως το αποτέλεσμα των εκλογών δεν μπορεί να σταθεί από μόνο του, αλλά θα κριθεί έξω απ' τη Βουλή, στους δρόμους και στις πλατείες, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία και τα πανεπιστήμια. Είναι θετικό που επέστρεψε το χαμόγελο και ζέστανε την παγωμένη ατμόσφαιρα και η ελπίδα ότι μπορούμε να αντισταθούμε, φάνηκε στα μάτια των άγνωστων μεταξύ τους ανθρώπων που αρχίζουν να γνωρίζονται και να αναγνωρίζονται. Δεν αρκεί μόνο αυτό, χρειάζεται να βρεθεί ο τρόπος συνύπαρξης, συλλογικής λειτουργίας, το αίσθημα της αλληλεγγύης να αναπτυχθεί και να γίνει πολιτική πράξη, από τα «κάτω» να γεννηθεί η δύναμη της δημιουργίας: Η στήριξη της κυβέρνησης που έχει ξεπεράσει τα κομματικά όρια κρύβει μέσα της και τον έλεγχο.
Δεν μπορούν να συνεχιστούν οι δεσμεύσεις των Μνημονίων. Δεν είναι θέμα διατύπωσης για να βγει κοινό ανακοινωθέν. Δεν είναι θέμα παράτασης του χρόνου, είναι υπόθεση ρήξης και ανατροπής μιας αποτυχημένης πολιτικής που υπαγορεύεται από τους τραπεζίτες κεφαλαιούχους και την έχει χρεωθεί εν πολλοίς η Ενωμένη Ευρώπη της Γερμανίας με προεξάρχουσα τη Μέρκελ. Δεν επαιτούμε, απαιτούμε να υπάρξει κοινός νους της πολιτικής που λύνει προβλήματα, διά της συνεννοήσεως και διά της δημοκρατίας. Σίγουρα οι ισχυροί θα εκβιάσουν, θα απειλήσουν, θα στριμώξουν τη χώρα μας που έχει δεσμευτεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Μπορούμε και εμείς να αναδείξουμε και τις δικές τους αδυναμίες που πηγάζουν από την Ενωμένη Ευρώπη, που δεν είναι ενωμένη πολιτικά και δεν έχει να κάνει με την αρχή της ομοσπονδίας, της συνεργασίας και της αλληλεγγύης των ισότιμων κρατών-μελών, που ονειρεύτηκαν οι συνιδρυτές της. Συνεπώς η Ελλάδα εκ των πραγμάτων γίνεται πρωταγωνιστής σ' αυτήν την προσπάθεια. Το έχουν καταλάβει γι' αυτό και δεν θέλουν να βγούμε από την Ευρωζώνη, γιατί τότε θα κλονιστεί το οικοδόμημα το ευρωπαϊκό. Οι διαπραγματεύσεις στο Eurogroup θα φέρουν ένα συμβιβαστικό αποτέλεσμα. Αυτό δεν αρκεί, θα ανασάνουμε για λίγο, αλλά το οξυγόνο θα τελειώσει αν δεν φανούμε αποφασισμένοι, μαζί με τους ομοιοπαθούντες πολίτες της Ευρώπης, να γκρεμίσουμε αυτό το σάπιο ευρωπαϊκό οικοδόμημα που δεν λογαριάζει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά τα άυλα χρηματιστηριακά τους κέρδη.