Οπως και το 2012...

Για να μη μας λένε «κινδυνολόγους», λέω να αφήσουμε κατά μέρος τις απειλές και τις προβλέψεις για όσα καταστροφικά διατείνονται πολιτικοί, οικονομολόγοι και διεθνείς οργανισμοί ότι μας περιμένουν αν κερδίσει τις εκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ. Στο κάτω κάτω υπάρχουν κι άλλοι που διατείνονται ότι οι φόβοι αυτοί είναι υπερβολικοί.

Λέω, λοιπόν, να ξεκολλήσουμε από τα χοντρά και τα μεγάλα, από τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε, και να πάμε σε πιο απλά και πεζά πράγματα, που χωρίς την επίλυσή τους, όμως, οι πρωτοκαθεδρίες δεν έχουν και τόση αξία. Γιατί, για παράδειγμα, τι να την κάνεις την πρώτη θέση στις εκλογές, αν δεν μπορείς να σχηματίσεις κυβέρνηση;

Βέβαια, οι Συριζαίοι επιμένουν ότι πάνε για αυτοδυναμία, οπότε δεν θα χρειαστούν κυβερνητικό εταίρο, αλλά αν θυμάστε τα ίδια έλεγαν και το 2012. Και ούτως ή άλλως τα δημοσκοπικά ευρήματα δεν προδιαθέτουν για αυτοδυναμίες και άλλα συναφή. Aρα θέλοντας και μη οι συνεργασίες αποτελούν μονόδρομο. Κι εδώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει να αντιγράφει και πάλι το 2012. Δεν του κάνει κανένας μνημονιακός και τους μόνους που θέλει είναι το ΚΚΕ (που, όμως, δεν τον θέλει εκείνο) και ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ (που τι είναι ο κάβουρας, τι είναι το ζουμί του, ούτε έχει, ούτε προβλέπεται να αποκτήσει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση).

Σαν να μην άλλαξε, λοιπόν, τίποτα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν έχει κανένα πρόβλημα με τα μνημονιακά «ποντίκια» που εγκατέλειψαν το σκάφος του ΠΑΣΟΚ ψάχνοντας κοινοβουλευτικό αποκούμπι, αρνείται να συνεργαστεί με εκείνους που εμμένουν αξιοπρεπώς στις θέσεις τους και έχουν φέρει τη χώρα στο «παρά κάτι» από την απαλλαγή από το Μνημόνιο.

Χωρίς, λοιπόν, να κινδυνολογώ, αλλά καταγράφοντας απλώς και μόνο τις διακηρύξεις του ΣΥΡΙΖΑ, το τελεσίγραφο που μας θέτει εν όψει των εκλογών είναι «ή εμείς ή το χάος», ελπίζοντας πως η απάντησή μας θα είναι «εσείς» για να μπορέσει στη συνέχεια να θέσει τα άλλα τελεσίγραφά του στους εταίρους.

Και διερωτώμαι: σε αυτά τα δύο χρόνια που μεσολάβησαν από το 2012 και με δεδομένες τις κωλoτούμπες του Τσίπρα αλλά και του Λαφαζάνη, ούτε μία πορτούλα δεν κατάφεραν να ανοίξουν στα παλιά αδιέξοδα του απομονωτισμού τους;