Πάση θυσία στην εξουσία...

Με τη θολούρα των ημερών φαίνεται πως έχουμε ξεχάσει πού βρίσκεται η χώρα και κυρίως τι μας περιμένει με ή χωρίς εκλεγμένο Πρόεδρο της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Η ένταση και η δυσοσμία από τον βούρκο μοιάζουν να καλύπτουν τα πάντα λες και όλα γίνονται σε συνθήκες αφασίας. Η πολιτική αντιπαράθεση με αφορμή τις αθλιότητες ενός φαιδρού συστήματος τυχοδιωκτών έχει ξεφύγει από κάθε λογική και κινείται πλέον στα όρια της ψυχοπάθειας. Οποιος θεωρεί ότι μπορεί να αναμετρηθεί με τους οχετούς λάσπης απλώς χάνει τον χρόνο του.

Η ουσία παραμένει πως ο τόπος βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής και το πολιτικό σύστημα ασχολείται με το... μαύρο χάλι και χορεύει στους ρυθμούς του. Οσοι έχουν ακόμη ψευδαισθήσεις και δεν συμμερίζονται την εκτίμηση ότι έχουμε τη χειρότερη σύνθεση του Κοινοβουλίου από το 1974 καιρός είναι να συνέλθουν και να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα χωρίς στρουθοκαμηλισμούς.

Η προεδρική εκλογή έχει ναρκοθετηθεί σκοπίμως και φαντάζει αδύνατο να προκύψει η απαιτούμενη πλειοψηφία, εκτός αν οι βουλευτές αντιληφθούν το βάρος των ευθυνών τους. Συνεπώς η προσφυγή στις κάλπες το συντομότερο δυνατό φαίνεται πως είναι πια μονόδρομος με όλους τους κινδύνους για την εθνική προσπάθεια. Σε αυτή την προοπτική βεβαίως θα κριθούν όλοι για όσα έπραξαν ή δεν έπραξαν προκειμένου να σταθεροποιηθεί η χώρα και να μην αντιμετωπίζει πάλι απειλές από παντού χειρότερες από εκείνες του 2012.

Το πάση θυσία στην εξουσία που υιοθέτησε η αξιωματική αντιπολίτευση για να καλύψει τις εσωτερικές της αντιφάσεις θα πρέπει επίσης να αξιολογηθεί από τους πολίτες οι οποίοι δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τις επιλογές τους. Η υιοθέτηση εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ των πρωταγωνιστών της... ζούγκλας και η πολιτική κάλυψη σε μεθόδους και πρακτικές υποκόσμου έχει προκαλέσει ευλόγως σοκ σε ένα κομμάτι των υποστηρικτών του κόμματος της Αριστεράς και ως εκ τούτου οφείλει απαντήσεις. Κατά τα λοιπά πρέπει τάχιστα να επιστρέψουμε στη συζήτηση για την επόμενη μέρα και τις πολιτικές που υπηρετούν την παραμονή της Ελλάδος στον πυρήνα της Ευρώπης και δεν θα οδηγήσουν στην καταστροφή. Γελωτοποιοί και παρακρατικοί θα βρίσκουν πάντα χώρο στο κενό που αφήνουν οι πολιτικοί όταν δεν τους υιοθετούν.