Προϋπόθεση ρεαλισμού

Οι πληροφορίες λένε ότι κυρίαρχη τάση στον ΣΥΡΙΖΑ είναι να αποφύγει ο ηγέτης του τις υπερβολές και τις μεγαλοστομίες στην εμφάνισή του στη Θεσσαλονίκη, έτσι ώστε να δοθεί η εντύπωση στην κοινή γνώμη ότι οι σχεδιασμοί του κινούνται πλέον σε ρεαλιστικά επίπεδα. Μακάρι να συνέβαινε και θα ήμουν ο πρώτος που θα το χειροκροτούσε. Για να μη σας πω ότι μέχρι και ψηφοφόρο του, που λέει ο λόγος, μπορεί και να με βλέπατε.

Αλλά όταν λέμε «μακριά από υπερβολές και μεγαλοστομίες», πρέπει να εννοούμε ότι αυτά που λέμε δεν αρκεί να δείχνουν ρεαλιστικά, πρέπει και να είναι. Για παράδειγμα, όταν υπόσχεσαι τις όποιες παροχές, ακόμη και τις μικρότερες, πρέπει παράλληλα να δηλώνεις και τον τρόπο με τον οποίο θα προέλθουν τα σχετικά κονδύλια. Κι όταν λες ότι στη σημερινή οικονομική πραγματικότητα θα αυξήσεις κατά 25% τον κατώτατο μισθό και δεν συνεκτιμάς τις παρενέργειες (κλείσιμο επιχειρήσεων, απολύσεις, «μαύρη εργασία»), τότε αιθεροβατείς.

Ποτέ και για κανέναν δεν ήταν πρόβλημα πού και πώς θα ξοδέψει λεφτά. Απόδειξη το δημοσιονομικό αδιέξοδο στο οποίο περιήλθαμε. Το πρόβλημα πάντα ήταν και είναι πού τα βρίσκεις τα λεφτά. Και οι τρόποι δεν είναι πολλοί. Ή τα δανείζεσαι ή τα βγάζεις με τη δουλειά σου. Αλλά τα δανεικά είναι κομμένα πια. Και άρα μένουν μόνο τα «άλλα».

Γι' αυτά, όμως, ποτέ δεν μας είπε, ούτε και δείχνει διατεθειμένος να μας πει κάτι. Ή μήπως γνωρίζει κανείς το αναπτυξιακό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και μόνο εγώ το αγνοώ; Ποιος, γιατί, με τι λεφτά και πού θα κάνει επενδύσεις; Εγώ το μόνο που ξέρω είναι ότι οι ξένοι επενδύουν -και πολύ σωστά- μόνο όταν και όπου ξέρουν ότι θα έχουν κέρδος, και ότι οι δικοί μας, πλην σπανίων εξαιρέσεων, δεν επενδύουν ποτέ.

Για να γυρίσουμε, λοιπόν, εκεί από όπου ξεκινήσαμε, το μυστικό για ρεαλιστικές εξαγγελίες δεν είναι αν τα όσα υποσχεθεί κάποιος θα είναι λίγα ή πολλά, λογικά ή παράλογα, αλλά αν ξέρει πού και με ποιον τρόπο θα βρει τα λεφτά που χρειάζονται. Χωρίς αυτήν την προϋπόθεση τίποτα δεν είναι ρεαλιστικό. Συνεννοηθήκαμε;