Πριν ή μετά;

Οι εκλογές του 2012 κρίθηκαν -και για πολλούς χάθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ- από δύο λόγους. Ο ένας ήταν η έλλειψη πιθανού συμμάχου για τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας και ο άλλος η αδυναμία του Α. Τσίπρα και των συνεργατών του να εξηγήσουν πώς θα κάλυπταν τις δημοσιονομικές ανάγκες της χώρας από τη στιγμή που θα «έσκιζαν» το μνημόνιο.

Ολα δείχνουν ότι στην περίπτωση που οδηγηθούμε σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση παρόμοιοι θα είναι οι προβληματισμοί του εκλογικού σώματος τους οποίους θα πρέπει να υπερβεί ο ΣΥΡΙΖΑ.

Πιθανός κυβερνητικός εταίρος δεν διαφαίνεται. Η ΔΗΜΑΡ προσφέρεται αλλά δεν δείχνει να μπαίνει στη Βουλή, οι ΑΝΕΛ φλερτάρουν και φλερτάρονται αλλά συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο ως κακόγουστο αστείο θα μπορούσε να εκληφθεί, το Ποτάμι είναι καλή περίπτωση αλλά δείχνει υπερβολικά απαιτητικό, το ΚΚΕ δεν θέλει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ δεν τους θέλει εκείνο.

Αλλά εκεί που θα κριθεί η αναμέτρηση, ας μη γελιόμαστε, θα είναι στην αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσει αξιόπιστα στον ήδη προβαλλόμενο προβληματισμό ως προς το τι μέλλει γενέσθαι έτσι και οι εταίροι και δανειστές μας δεν τρομάξουν από τη διαπραγματευτική δεξιοτεχνία και την αποφασιστικότητα των συριζαίων.

Plan B δεν υπάρχει, το έχουν ξεκόψει από την Κουμουνδούρου, χθες το είπε και ο Δ. Μητρόπουλος, οπότε αυτά που ήδη ακούσαμε για τράπεζες, καταθέσεις και άλλα σχετικά από Σαμαρά και Γεωργιάδη είναι απλώς «μερικές σκηνές από το έργο» έτσι και πάμε σε εκλογές.

Χώρια που όσοι έχουν χρήματα δεν χρειάζονται υποδείξεις του ενός ή του άλλου για να κρίνουν αν και πότε θα ανησυχήσουν και χώρια που υπάρχουν και μερικοί συριζαίοι τύπου Στρατούλη που θέλοντας να δείξουν ότι για όλα έχουν άποψη προσφέρουν πολύτιμο υλικό για όποιον θέλει να προβοκάρει τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μην τρέφουν αυταπάτες στην Κουμουνδούρου. Πριν ή μετά τις εκλογές την κωλοτούμπα θα χρειαστεί να την κάνουν. Και καλό θα είναι να την κάνουν πριν, γιατί μπορεί να βρεθούν προ εκπλήξεων και να μην υπάρξει «μετά», οπότε θα το φυσάνε και δεν θα κρυώνει.