Πρόκειται για τον χώρο της Κεντροαριστεράς.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ έχει κολλήσει διότι κουβαλάει όλη την εκτελεστική εξουσία πολύ δύσκολων αποφάσεων επί δύο χρόνια. Η αντιπολίτευση επίσης έχει κολλήσει είτε για λόγους εσωκομματικούς είτε για λόγους μη εύκολης απόδειξης της ύπαρξης ή της ρεαλιστικότητας ενός προγράμματος.

Ανάμεσα στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση εξακολουθεί να υπάρχει και να μεγαλώνει μία τεράστια «μαύρη τρύπα» με ανυπολόγιστη βαρυτική έλξη προς το εκλογικό σώμα. Πρόκειται για τον χώρο της Κεντροαριστεράς, που παραδοσιακά αποτέλεσε μεταπολιτευτικά τη σιγουριά και το χουχούλιασμα που στους εκάστοτε δύσκολους καιρούς αναζητούσε ο Ελληνας πολίτης. Η «προστατευτική μάνα».

Την ίδια στιγμή, ο δυνάμει χώρος της «Κεντροαριστεράς» είναι τεμαχισμένος σε ανομοιόμορφα α) Φθαρμένα (ΠΑΣΟΚ) β) Αδιάφορα (ΔΗΜΑΡ) και γ) Αδιαμόρφωτα νεογνά (Ποτάμι) κομμάτια με κύριο και κορυφαίο πρόβλημα τη μη ύπαρξη καθαρόαιμου «ηγέτη» που θα εμπνεύσει και θα συνθέσει.

Οι πολίτες σήμερα θέλουν απεγνωσμένα και μετά μανίας να μπουν στο «κατάστημα» της «Κεντροαριστεράς», τους αρέσει να ψωνίζουν από εκεί, αλλά δεν βρίσκουν τον «Ιδιοκτήτη», έστω έναν εμπνευσμένο «διευθυντή». Και είναι γνωστό ότι αυτές οι θέσεις στην πολιτική δεν ανατίθενται με αρχαιρεσίες και συστημικές διαδικασίες, κατακτιούνται με «επανάσταση» και «λεπίδι».