Το φαινόμενο δεν είναι ούτε χθεσινό ούτε προχθεσινό. Και κατά πάσα βεβαιότητα θα είναι και αυριανό αλλά και μεθαυριανό. Δεκαετίες τώρα επισημαίνεται η ύπαρξή του από τα μέσα ενημέρωσης και επαναβεβαιώνεται η πολιτική βούληση για την καίρια και αποφασιστική αντιμετώπισή του, πλην, όμως, τίποτα δεν άλλαξε και ουδεμία εγγύηση υπάρχει ότι μπορεί ν' αλλάξει στο μέλλον. Ο παραγωγός πουλάει σε εξευτελιστικές τιμές τα φρούτα και τα κηπευτικά του και ο καταναλωτής τα αγοράζει σε εξωφρενικά υψηλές τιμές, που αφήνουν στον μεσάζοντα κέρδος μέχρι και 900%.
Είναι ίσως η πιο κραυγαλέα δικαίωση της άποψης πως αυτός ο τόπος πρέπει πολλές από τις ισχύουσες πρακτικές να ξεχάσει και πολλές μεταρρυθμίσεις και ανατροπές να υιοθετήσει προκειμένου να λειτουργήσει κάποια στιγμή ως σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος, όπως υποτίθεται ότι φιλοδοξεί και θέλει να είναι. Διότι, ας μη γελιόμαστε, η απόσταση ανάμεσα σ' αυτά που θέλουμε και σ' αυτά που κάνουμε είναι τεράστια.
Τέσσερα χρόνια τώρα η Ελλάδα πασχίζει όχι μόνο ν' απεμπλακεί από τα δημοσιονομικά της αδιέξοδα, αλλά ν' αλλάξει και νοοτροπίες και συμπεριφορές διαχρονικά απαξιωμένες. Ο πρώτος στόχος επιτυγχάνεται χάρη στις θυσίες στις οποίες, θέλοντας και μη, υποβάλλονται τα κατώτερα και μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Ο δεύτερος παραμένει βασικά ανέφικτος διότι οι θιγόμενοι από τις μεταρρυθμίσεις είναι σε θέση να τις υπονομεύουν, να τις παρεμποδίζουν ή και να τις ακυρώνουν.
Δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό το φαινόμενο της κερδοσκοπίας σ' όλους τους τομείς που έχουν σχέση με τη διατροφή. Συνταγές και τρόποι περιορισμού της υπάρχουν κι εφαρμόζονται. Δεν έχουμε παρά να τους αντιγράψουμε. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Αλλά αντί να προσφεύγουν σε δοκιμασμένες λύσεις, οι αρμόδιοι να μας προστατεύσουν επιλέγουν γελοίες και διαπιστωμένα αναποτελεσματικές μεγαλοστομίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου